Page 44 - heleco-95
P. 44

talantaj en sia propra teritorio, konkrete en Kata-  momento la franca reĝo Ludoviko la 14-a ne plu
       lunio,  por  kontraŭfronti  tiaman  ribelon  kun  sen-  bezonis militi kontraŭ la hispana imperio: li, tut-
       dependisma emo. Kio okazis? Nu, La tendenco de       simple, heredis ĝin. La habsburga dinastio finiĝis
       la reĝoj al la unuigado de regnoj, kiun ni registris   en Hispanio kiam mortis, sen idaro, la reĝo Karolo
       jam  ekde  Mezepoko,  fine  koliziis  kun  la  nask-  la 2-a. Pro tiu tradicia politiko de intergeedziĝo de
       iĝantaj naciismoj de la popoloj. Kiam unuiĝis Ga-    la  reĝaj  familioj  de  Eŭropo,  du  pretendantoj  sin
       legio,  Leono, Kastilio, Aragono… oni  povas  diri   konsideris kun rajto heredi la hispanajn dominiojn.
       ke ekzistis nenia publika opinio de la loĝantoj de   La elektito estis iu nepo de la franca reĝo Ludo-
       tiuj teritorioj. La unuiĝoj okazadis laŭ interesoj de   viko la 14-a. Sed estis iu aŭstria habsburgulo kiu
       la  komunaj  reĝoj,  kaj  la  disiĝoj  estis  rezulto  de   havis samvaloran dinastian rajton al la heredado.
       intrigoj kaj ribeloj de ambiciaj nobeloj aŭ pretend-  La afero komplikiĝis ĉar la hispanoj mem estis di-
       antoj; ne estis popola interveno kaj oni ne atendis   viditaj en sia prefero al iu aŭ alia pretendanto. Est-
       ĝin. Ekzistis nenia landa kons-                                        iĝis civila milito kiu krome es-
       titucio. Foje, okaze de internaj                                       tis  eŭropa  milito  ĉar  Aŭstrio
       konfliktoj  inter  reĝaj  pretend-                                     kaj Germanio apogadis la habs-
       antoj, tiu aŭ tiu urbo helpis iun                                      burgon  kaj  Francio  la  burbo-
       el la konkurantoj, kaj okaze de                                        non. Pli komplika estis la rolo
       ties venko la reĝo aljuĝis al tiuj                                     de Anglio, kiu komence apogis
       urboj  privilegiojn,  nomatajn                                         la habsburgan pretendanton por
       «foruoj» en la politika termin-                                        eviti  ke  la  kunigo  de  Francio
       aro. Laŭ la evoluo de la histo-                                        kaj la hispana imperio estu for-
       rio,  la  diversaj  regionoj  havis                                    ta bloko kontraŭ la anglaj inte-
       siajn apartajn foruoj, kiuj funk-                                      resoj.  Sed okazis  iu  neatendit-
       ciis kiel juraj statusoj. Tiuj fo-                                     aĵo.  Karolo,  la  habsburgo  iĝis
       ruoj  kaj  la  formado  de  malsa-                                     imperiestro de Germanio kaj re-
       maj lingvoj estis la bazo de la                                        ĝo de Aŭstrio kiam mortis sen
       naciismoj  kiuj  komencis  kon-                                        heredontaj filoj la koncerna mo-
       kretiĝi fine de Mezepoko.                                              narko. Ankaŭ la unuiĝo de tiu
       Komence la foruaj urboj kaj re-                                        imperio kun la hispana estis ne-
       gionoj  estis  konjunkturaj,  ne                                       dezirinda por la angloj. Do, oni
       naturaj, aliancanoj de la monar-                                       alvenis  al  iu  interkonsento  laŭ
       koj  kiuj  volis  limigi  la  aŭto-                                    kiu la burbono Filipo la 5-a es-
       nomecon de la feŭda nobelaro                                           tis  agnoskita  kiel  hispana  mo-
       por  plifirmigi  la  reĝan  povon.                                     narko kondiĉe ke li neniam he-
       Sed  poste  konkretiĝis  la  kon-                                      redu krome la frankan kronon.
       traŭdiro inter la centra povo de                                       Alia aranĝo de la Kongreso de
       la  reĝoj  kaj  la  emo  de  iuj  po-                                  Utreĥto, kie oni intertraktis tion,
       poloj al politika sendependeco.                                        estis ke post la morto de Filipo
       Jam je la komenciĝo de la re-                                          la 5-a, la Regno de Napolo es-
       ĝado de Karolo la 5-a, la kasti-                                       tos  heredata  de  iu  filo  sia  sed
       liaj foruaj urboj batalis kontraŭ                                      malsama  ol  tiu  kiu  heredus  la
       li en tiu konflikto kiu en la his-           Filipo la 2-a             ceteron el la hispana imperio.
       torio  estas  nomata  «Ribelo  de                                      Hispanio povis fari nenion por
       la Komunumoj». Prave aŭ ne, tiuj hispanoj timis      eviti  la  politikon kiun  oni  trudis  al  ĝi.  Lia deka-
       ke en la nova unuiĝo estus superregantoj la neder-   denco  estis  klara.  Post  la  Franca  Revolucio  kaj
       landanoj.  La  situacio  renversiĝis  en  la  sekvinta   sekvinta invado de la lando far la armeoj de Napo-
       reĝado, tiu de Filipo la 2-a. Ĉi foje estis la neder-  leono, estiĝis la kondiĉoj por la perdo de plejparto
       landanoj kiuj, prave aŭ ne, timis la elstarecon de la   el la hispana kolonia imperio. Sekvis poste du jar-
       hispanoj. Ĉiukaze ili atingis la sendependecon en    centoj de kriza procezo de malboniĝo de la situa-
       la epoko de Filipo la 4-a. Iomete antaŭe, kiel dir-  cio  de la lando: puĉoj, ribeloj,  civilmilitoj…  Por
       ite, estis sukcesinte ankaŭ la portugaloj. Se en Por-  pli detala priskribo de tiuj du jarcentoj en Hispa-
       tugalio ne estus ekzistinta tia sendependisma sento   nio  vidu  la  numerojn  87-an  kaj  88-an  de  ĉi  tiu
       la angloj ne estus povintaj provoki la secesion.     revuo HELECO, en la retadresoj:
       Ne  nur  al  Anglio  sed  ankaŭ  al  Francio  interesis    http://carleos.epv.uniovi.es/~faustino/heleco/87/heleco87.html
       malfortigi la hispanan imperion. Sed ekde difinita   http://carleos.epv.uniovi.es/~faustino/heleco/88/heleco88.html
                                                         44
   39   40   41   42   43   44   45   46   47   48   49