Page 56 - heleco-93_Neat

de tiu monato, laŭ la ortodoksa kalendaro tiam uzata en labor-tagon kaj certigon je fiksa labor-loko. La entre- Rusio, kiu havis 13 tagojn da malfruo rilate al la kalen- pren-mastroj respondis la strikojn per lokaŭtoj (fermo daro uzata en Okcidento. Okazis en tiu ĉefurbo mani- de la fabrikoj). Tio estas, spite al la pretendo de inter- festacio de virinoj postulantaj “panon kaj pacon” kaj klasa regad-akordo, la realo sin trudis per la ĉiama kriante “for la aŭtokratio!”. Tiutipaj incidentoj tre oftis klasbatalo inter la ekspluatantoj kaj la ekspluatatoj. dum la antaŭaj semajnoj kaj monatoj, sed ĉi-foje la Dume, la kamparanoj, dezirantaj aliri al la proprieto de plendado pludaŭris. La mobiliziĝo reiĝis la sekvintan la tero, estis agante spontane. Ili estis alpropriigante al tagon, sed la caro konsideris ĝin negrava afero; li ne si la provizojn kaj la terojn de la grandaj proprietuloj. konsciis ke kaze de ribelo la trupoj de la ĉefurbo, ĵus En la armeo abundis la dizertado. Estiĝis inter la kamp- varbitaj, ne estis fidindaj. Fakte, eĉ la kozaka gvardio aranaj soldatoj la onidiro ke estos distribuado de teroj, ne estis preta plu defendi la reĝimon. La 27-an de fe- kaj la deziro troviĝi en la vilaĝoj en tiu momento pelis bruaro, aŭ 12-an de marto laŭ la kalendaro de Okciden- multaj soldatojn forlasi la fronton. Krome la provizora to, parto el la trupoj senditaj por sufoki la manifesta- registaro devis alfronti la postulojn je aŭtonomeco aŭ ciojn unuiĝis al la plendado. La militistaj estroj estis sendependeco de la ne-rusaj popoloj de la imperio. arestitaj. Sekvinttage, la registaro de la caro demisiis. En tiuj cirkonstancoj okazis la reveno de Vladímir Iliĉ Komenciĝis la revolucio. Ĝuste tia komenca momento Ulianov (Lenino) el la ekzilo, en aprilo. Kiam komenc- de ĉiu revolucio estas tre decida por determini la kur- iĝis la revolucio li troviĝis en Svisio. Kune kun aliaj son de la procezo. Lenino, kiu estis eltirante ─laŭ la ekzilitoj li revenis al Rusujo trairante per trajno la ger- marksisma metodo─ instruon el la realaj okazintaĵoj, manan teritorion. La germana registaro permesis tion venis al la konkludo ke: “la problemo de ĉiu revolucio kun la espero ke la agado de tiuj revoluciuloj en Rusio estas la afero de la povo”. Ja, la atingoj de la revolucia povus esti problemo nur por la aŭtoritatoj de ĉi tiu lan- ŝanĝo dependas de la klaso kiu prenas la povon kiu fa- do. Alveninte al Petrogrado (nova nomo de Sankt-Pe- lis teren. La soboj kaj la soroj de la Franca Revolucio, terburgo post la revolucio de februaro), la ĉeflidero de de 1789 al 1795 estis la lukto inter la burĝaro kaj la la bolŝevistoj lanĉis sian dokumenton Tezoj de aprilo, plebo, kiuj konkuris kontroli la povon kiun perdis la per kiu li kritikis la apogon de la sovetoj al la provizora nobelaro. En Rusujo en 1917, jam dekomence oni per- registaro kaj postulis “la tutan povon por la sovetoj”. ceptis ke je la krizo de la aŭtokratio estiĝis iu situacio Li konsideris ke la revolucio devus pretersuperi la de duobla povo. Unu el ili estis la Ekzekutiva Komi- burĝ-liberalan etapon por iĝi proleta, socialista, revolu- tato de la Dumao, konstituita de liberalaj aŭ kadet-aj cio. En mitingoj kaj ĉiutipaj kunvenoj Lenino insistis deputitoj, kaj la alia estis la “Soveto de Petrogrado de pri la neceso ke la proletaro faligu la burĝan registaron la Laboristoj kaj la Kamparanoj”, en kiu plimultis la kaj anstataŭu ĝin per iu proletara povo kiun li identigis menĉevistoj kaj membroj de la Revolucia Socialista kun la sovetoj. Iompostiom la prestiĝo de la provizora Partio. Negocado inter ambaŭ povoj ebligis la form- registaro malfortiĝadis pro la kampanjoj organizitaj de adon, la 2-an de marto, de iu provizora registaro. Tiu la bolŝevistoj, kiuj postuladis la finon de la milito kaj registaro estis konstituita, ĉefe, de liberalistoj de la Ka- la distribuadon de teroj inter la kamparanoj. Okaze de det-partio kaj prezidita de la Princo Lvov; en ĝi Ke- iu nova malvenko antaŭ la germanoj estis en Petrogra- renski estis ministro pri Justico kaj reprezentis la Sove- do, la 3-an de julio, kolosa manifestacio postulante la ton, kie estis forta plimulto de la menĉevistoj, kiuj apo- pacon. La amasoj, kaj iuj militistaj unuoj kiuj aldoniĝis gis la registaron kun la intenco prepari Rusion por iu al ili, alprenante la sloganojn de la bolŝevistoj kaj de la revolucio burĝ-liberala. Eĉ la bolŝevistoj, kies ĉefaj li- anarki-komunistoj provis, dum tritaga mobiliziĝo, al- deroj estis ekzilitaj, sintenis favore al la provizora reg- trudi la ĉeson de la registaro por la transdono de la istaro. De klasa vidpunkto, la aranĝo estis, aŭ pretendis politika povo al la sovetoj. Ĉar oni postulis “la tutan esti, interakordo de ĉiuj sociaj klasoj, inkluzivante la povon por la sovetoj”, la proceduro por la ŝanĝo de la aristokrataron. La politikaj fortoj de la laboristaro kaj povo kiun oni postulis estus ke la sovetoj akceptu preni la kamparanaro ŝajnis alĝustiĝi al la teorio fakte ak- la povon kiun la registaro jam ne povis pluteni. Ja, la ceptata de la koncernaj fortoj de Okcidento: permesi la Princo Lvov demisiis kiel ĉefministro kaj la kadet-oj burĝan dominadon kaj partopreni en la sistemon (kapi- forlasis la registaron. Sed en la soveto de la ĉefurbo es- talistan) ne diskutante ĝin. Siaflanke, la Caro Nikolao tis majoritato la menĉevistoj kaj ĉi tiuj, laŭ sia politika la 2-a, vidante sin sola kaj sen ebleco kontroli la situa- doktrino, ne volis demarŝi proletaran povon; ili pre- cion decidis abdiki favore al sia frato la Granda Duko feris apogi la novan burĝan registaron, preziditan de Mikaelo, sed ĉi tiu rifuzis: en Rusio malaperis la mo- Kerenskij kaj konstituita de menĉevistoj, liberaluloj kaj narkio kaj fariĝis Respubliko. aliaj moderaj socialistoj. La registaro de Kerenskij pa- La provizora registaro de la Princo Lvov troviĝis antaŭ sis al la ofensivo kontraŭ la bolŝevistoj kaj aliaj fortoj kelkaj problemoj. Ĝia ĉefa celo estis starigi okcident- de maldekstraro. Lenino estis akuzita estis agento de la tipan reĝimon. Kaj ĝi pretendis daŭrigi la militon, kaj germanoj kaj oni dekretis lian arestadon: li devis fuĝi tio metis ĝin en kontraŭdiron kun la popola deziro meti el Petrogrado kaj resti tie kaŝite dum kelkaj monatoj. finon al la rusa interveno en la konflikto. Daŭre estis Li komprenis ke por la realigado de sia revolucia plano sociaj konfliktoj tial ke, krome, tiu registaro ne dispo- asigni la politikan povon al la sovetoj, unue oni devus nis je sociala programo por alfonti la malfacilan situa- konkeri la sovetojn mem kaj meti tien plimulton da cion de la amasoj. Ĉi tiuj strikadis postulante ok-horan revoluciuloj pretaj konkeri kaj demarŝi tiun povon. 56