Page 79 - heleco-93_Neat

okazis io kion nek Markso nek Lenino povis antaŭ- Tial do, ni ripetas la (mem)demandon: Ĉu la homaro pensi. La regado kaj demarŝado de la socio daŭre devis estas por ĉiam kondamnita vivi en socio kun nesolv- esti realigata de la ŝtato, same kiel sub la burĝa povo, eblaj interklasaj kontraŭdiroj? Sendube ne estas la Fi- kaj krome la ŝtato en la socialista sistemo devis alpreni no de la Historio, sed, ĉu la homaro troviĝas, rilate al la fukcion de kontrolo de la produktad-rimedoj. La la klasbatalo, en senelira vojo? La kapitalismo venkinta marksistoj, ja, ne falis en la anarkista eraro entrepreni en la malvarma milito volas pensi, kaj igi ĉiujn kredi, la detruon de la ŝtato. En socio kiu senĉese komplik- ke tiel estas. Kaj multaj (eks)komunistoj kaj la amasoj iĝas ne eblas la anarkiisma utopio de la memmastrum- ĝenerale, povas pensi ke tiel estas. Sed ni volas pensi ado, ebla nur en malgrandaj kaj simplaj komunumoj. ke, spit’ al ĉio, la protagonisto de la historio estas la Do la ŝtato iĝis, en la socialista sistemo, eĉ pli grava hom(ar)o, la homa subjekto. Kaj tio devigas nin pli kaj potenca ol en la burĝa socio. Kaj la povo kaj la ro- atenti pri la subjektivaj faktoroj de la socia ŝanĝo. La loj de la ŝtato devis esti demarŝataj de iu kolektivo. La objektivaj faktoroj estas gravaj, tre gravaj, sed solaj ne proletaro kaptis la povon de la ŝtato sed ĝi ne povis/as sufiĉas, ili havas efiko-limon al kiu, ŝajne, oni alvenis. rekte demarŝadi la rolojn de la politika povo. Vole ne Kaj, ĉu ni povas esperi el la subjektivaj faktoroj ion pli vole aperis nova reganta klaso, fakte burĝa, aŭ eks- efikan ol tio spertinte ĝis nun en la klasbatalo? Tio ĉi burĝa, sed sen rilato kun ia ajn formo de privata propr- devigas nin esti pli atentaj pri la naturo kaj diverseco aĵo, kaj plenumante la povajn funciojn nome de la pro- de la subjektivaj faktoroj. Laŭlonge de nia raportado letaro. Tiun klason oni povas nomi “burokrataro” por pri la klasbatalo tra la historio ni vidis kiom multe la ne konfuzi ĝin kun la antaŭa burĝaro. La neatendita operaciintaj subjektivaj faktoroj apartenis al iu tipo ki- novaĵo estis ke unuafoje en la historio aperis tiam iu un ni povas difini kiel egoisma, ofte ankaŭ perforta. En superreganta klaso kies povo ne estis ligita al la privata la tria ĉapitro de nia raporto ni prezentis alitipan sub- posedo de la iloj de produktado, sed tiu povo estis rea- jektivan faktoron, kiun ni esprimis per la terminoj: al- la, kaj ne temis pri la povo de proletaro eĉ se oni plen- truismo, filantropio, etiko, morala konscienco, frateco, umus ĝin nome la proleta klaso. Kompreneble, ĉiam karitato, homaranismo, k. a. Krome, ni rilatigis la ape- ekzistis personoj kiuj trouzis la politikan povon sia- ron de tiu sento en la historio de Okcidento kun la figu- profite, sed ilia agado en la povaparato de la socio estis ro de Jesuo-Kristo. Eble en aliaj kulturoj oni povas in- kadre de ilia servado al la veraj superregantaj klasoj, terligi la altruisman, homaranan, senton kun aliaj figu- kiuj ĉiam estis posedantaj klasoj. Tamen la burokratara roj pli malpli en rilato kun la religia afero, sed la histo- klaso de la komunistaj reĝimoj ne agadis serve de su- rio de la disvolviĝo de la klasbatalo, pri kiu ni atentis, perreganta klaso, ili mem konstituis la superregantan okazis, ĝuste, kadre de la disvolviĝo de la kulturo de klason, kaj klopodis ĉiurimede konservi tiun povon. Eĉ tiu Okcidento kiu, pro diversaj kialoj, havis/as kiel re- se tiu burokratara regantaro zorgis, dum kelkaj jarde- ferenco la personon kaj la moralan instruon de Jesuo- koj, pri la publikaj sociaj servoj de la amasoj, la mem- Kristo. Tiorilate, ni devas konstati ke tiu morala instruo broj de tiu klaso ĝuis komforton kaj vivmanieron tute iome efikis en la historia procezo kiun ni priskribis. ne alireblaj por la cetero el la socia loĝantaro. Tiu historio estus nekomprenebla sen la sociaj alport- La problemo de tiu realaĵo estis ke tia situacio povus aĵoj generitaj far la institucioj kaj organizaĵoj de la senfine pludaŭri. Tio estas, male ol tio supozite de la kristana socio, sen la persona influo de homoj kiuj ag- marksisma teorio, la malapero de la interklasa eksplu- adis ene aŭ for de la kristanaj ekleziaj institucioj sed atado ne alportas la nepran malaperon de la ŝtato ĉar ĉi inspiritaj, pli- malpli-grade laŭ la spirito de la Evange- ties rolo ĉiam estas necesa en ĉia ajn socio. Kvankam lio: Francisko el Asizo, Jan Hus, Lutero, Kalvino kaj la marksistoj, kiel dirite, rifuzas la anarkistan teorion aliaj reformaciistoj, la movadoj de begardoj, husitoj. k. de la detruo de la ŝtato, kaj volis uzi ĉi tiun por realigi a. la kamparanaj militoj, la angla revolucio… Eĉ se necesajn sociajn taskon dum periodo, kiun ili supozis konfuze, la kristana idealo estis la inspiro de ĉiuj revo- provizora kaj kiun ili nomis “diktaturo de la proletaro”, luciaj movadoj dum Mezepoko kaj Moderna Erao. Kaj la diktaturo far komunist-cela burokrataro estus nek kvankam ne eksplicite, ankaŭ la francaj revoluciuloj de provizora nek proletara, kaj tio perversigas la esencon 1789, jakobenoj k. a., trinkis ideologian inspiron el la mem de la socialista sistemo kaj ruinigas la fidon de la Evangelio. La konceptoj je libereco, egaleco kaj frat- amasoj pri ĝi. Cetere, estis tiu burokratara klaso mem eco devenas el la arsenalo de la kristana idearo. La sa- kiu fine likvidis la komunistan reĝimon kiam ĝi ĉesis mon oni povas diri pri la apero kaj disvolviĝo de la kredi pri la komunista idealo, rifuzante la komunistan marksismo kaj aliaj proletaraj ideologioj: Ni vidas en titoliĝon, kaze de la soveta reĝimo, aŭ konservante tiun la biografioj de Markso, Bakunino, Lenino, kaj aliaj titolon, kaze de Ĉinio. Se ne estus okazinte la kapital- kiel Zamenhof en aliaj terenoj, ke pelis ilin al la agado, ista venko en la malvarma milito, kaj la socialista sis- en penigaj cirkonstancoj, iu sento kiu ne povas esti kla- temo, tia kia ĝi estis dum tiu periodo, estus disvastiĝ- sifikita kiel egoisma. Resume, la morala sento de la al- inta al la tuta mondo, tio ne estus la fina venko de la truismo aŭ homamo iome intervenis en la eventoj de la komunista idealo, kaj ankaŭ ne la ĉeso de la klasbatalo. klasbatalo dum dujarmila tempo-daŭro. Ĉi tiu devus daŭri por meti finon al la superregado de Tamen ni agnosku ke la influo de tiu subjektiva fakto- la burokrataro kaj starigi vere demokratian socion en ro en la historio estis tre magra, malgranda, kompare al kiu la demarŝado de la aferoj de la ŝtato estu realigata la plej distingiga eco de la homaro: la egoismo, mem- de nuraj funkciuloj anstataŭ burokratara klaso. amo. Kaj tre grave, eĉ kiam la instigilo de la liberiga 79