Page 6 - argentinaj verketoj

problemon. Estas urĝe havigi okupon al ĉiu el la rest-

antaj loĝantoj. Sed... kian okupon?

Estas jam profunda nokto, kiam li haltas antaŭ la

magazena pordo kaj sur lia plenluna vizaĝo ekfloris

triumfa rideto. Post tiom da cerbumado subite venis

en lian kapon la savonta ideo. Tio, kio mortigadis

Huinkul-on, pli ol la senp1uveco, estas ĝia izoliteco.

Se ĝi havus pli bonajn vojojn, ne nur oni savus la

brutaron, sed ĉar ne urĝus vendi ĝin, eble oni povus

atingi pli bonan prezon. Do, estas urĝe konstrui

novan vojon aŭ plibonigi tiun jam ekzistantan kaj -

kiel li emfaze diris- malfermi pordon al la progreso.

Li entuziasme eklaboris por realigi tiun ideon. Por

konvinki siajn samvilaĝanojn li menciis la gajnojn

akirotajn per tiu nova vojo, kiu eble malfermos por-

don al la turisma alfluo.

- Sed, kion interesan trovos ĉi tie la turistoj? - iu

ŝerce demandis.

Kun la grasa vizaĝo ekrugiĝanta li respondis rapide

kaj tranĉe:

- Ĉu vi opinias nesufiĉa ĉi tiun sovaĝan kaj sever-

egan pampon? En aliaj landoj posedantaj malpli da

vidindaĵoj ol ni, svarmas la turistoj. Kaj, kion vi

opinias pri la sunsubiroj, kiuj en la pampo estas ne-

komparebla mirindaĵo? Kompreneble, vi nesufiĉe

taksas ilin, ĉar por vi ili estas ĉiutaga spektaklo. Ni

havas ankaŭ la gaŭĉojn, tiujn modernajn centaŭrojn,

kiuj pasigas preskaŭ sian tutan vivon surĉevale kaj

tute facile lazas sovaĝajn ĉevalojn kaj senŝele dreŝas

ilin. Jes, ni havas multon proponotan al la turistoj.
6
Al ni mankas nur decaj vojoj por ke la turistoj povu

al-veni ĝis ĉi tie.