Page 7 - heleco-95

La Regno de Asturio, samkiel tiuj de Aragono kaj Na- Ja, tiutipaj internaj kvereloj inter la visigotaj klanoj
vario, neniel estus povinta ekesti se en la Iberia Duon- konkurante por la politika povo estis tre oftaj, preskaŭ
insulo ne estus okazinta ia konkreta situacio: la okup- senĉesaj, dum tiuj tri jarcentoj (418-711).
ado de la duoninsula teritorio fare de la islamanoj (ara- Por kompreni la aferon de la posta formiĝo de la Astu-
boj, bereberoj, maŭroj). Kaj tio kio ebligis la okupadon ria Regno konvenas memori ke la montaraj zonoj de la
far tiuj afrikaj gentoj estis la politika krizo de la visigo- la nordo de la lando: Asturio, Kantabrio, Euskadio…
ta socio en la menciita teritorio. Tiun teritorion ni nomu neniam estis tute kontrolataj de la romianoj kaj la visi-
Iberio kaj ne Hispanio ĉar la visigota regno ampleksis gotoj. La historiaj kronikoj priraportas kampanjojn de
ankaŭ Portugalion, kvankam la visigotoj mem, samkiel la romianoj unue kaj de la gotoj poste, en tiuj zonoj, por
la romianoj antaŭe, nomis “Hispanio” la tutan regnon. alfronti ribelojn aŭ pli ĝuste pred-atakojn de la montar-
Ja, la posedantoj de la lando dum la jaroj 418 al 711, anoj al la teroj riĉaj de agrokultura vidpunkto.
post la krizo kaj disfalo de la Romia Imperio de Okci- Sed la ĉefa problemo de la visigota reĝimo estis sia po-
dento, estis la visigotoj. Visigotoj kaj ostrogotoj estis litika nestabileco. Dum la 293 jaroj de la visigota hege-
branĉoj aŭ triboj el gota etnio. Oni konas nenion aŭ monio en ĉi tiu lando, estis ne malpli ol 36 reĝoj; multaj
preskaŭ nenion pri ĝia origino sed por la afero de ĉi tiu el ili aliris al la trono per puĉoj aŭ militoj kontraŭ siaj
eseo sufiĉas scii ke dum kelkaj jarcentoj tiuj triboj trov- antaŭuloj kaj siavice estis detronitaj kaj ofte murditaj de
iĝis puŝante kontraŭ la mezeŭropa limo de la Romia siaj sukcedontoj. La kialo de tia politika malstabileco
Imperio, ĝis kiam en la jaro 378, puŝitaj siavice de la estis ke en la kulturo de tiu popolo ne estis firme starig-
hunoj, la gotoj sukcesis trarompi la romian limon kaj ita iu leĝa normo por reguligi la reĝan sukcedadon. La
venkis romian armeon en la t. n. batalo de Adrianopolo. dinastiaj legaroj kiuj fiksas la heredadon de la trono de
De tiam tiu gota popolo trairis kelkajn provincojn de la patroj al filoj estas afero relative moderna. Ankaŭ en la
imperio, inkluzive Italion, disrabante. En la sama epoko romia kaj bizanca imperioj ekzistis simila politika mal-
aliaj popoloj (suevoj, alanoj, vandaloj, frankoj, hu- stabileco je la momento nomumi novan monarĥon, sed
noj…) estis farante la samon, ofte konkurante inter ili. ne tiom grava kiom en la visigota socio. Ekzemple,
Kiel dirite, ekde la jaro 418 la visigota tribo superregis dum la sama periodo de la 36 visigotaj reĝoj (418-711),
Iberion, escepte ĉi ties nord-ŭestan parton (Galegia re- en Bizanco estis 24 imperiestroj, multaj, sendube, kom-
giono) kiu estis kontralata de la suevoj ĝis la jaro 585, pare al la nuntempa ritmo de sukcedado de la monarĥoj,
kiam la visigotoj finkonkeris tiun teritorion. Sed en 507 sed ne tiom kiom en la visigota regno.
la visigotoj estis perdintaj, favore al la frankoj, la terito- Tie ĉi la kutima normo estis la elektado aŭ voĉdonado
rion kiun ili kontrolis en parto el Galujo, kiu de tiam de la nova reĝo. Kompreneble, ne ĉiuj regnanoj estis
komencis nomiĝi Frankujon. La kontrolo de Iberio far kandidatoj, eĉ ne elektantoj. La tuta afero estis demarŝ-
la visigotoj ne estis kompleta dum iom da tempo ĉar ata de altranguloj de la regno: la grandaj feŭd-sinjoroj
inter 552 kaj 624 estis en la sudo de la lando iu bizanca kaj la episkopoj, kaj ĉi tio estis kaŭzo de intrigoj kaj
provinco. La bizanca imperiestro Justiniano volis re- egaj konfliktoj. La ŝtato bazita sur la reĝeco estis la fon-
konkeri iamajn romiajn teritoriojn kaj atingis ian sukce- to de la prospero, la riĉeco, la privilegio, la povo…
son en nord-Afriko. En Iberion liaj trupoj sukcesis eniri Ĉirkaŭ la reĝanta familio de la momento ariĝadis klano
profitante malakordon inter visigotaj pretedantoj kiuj da apogantoj: korteganoj kaj funkciuloj de la oficoj kaj
interbatalis por la reĝa krono de ĉi tiu lando. postenoj de la ŝtata pov-aparato. La ĝuantoj de tiu po-
7