Page 48 - heleco-95_Neat

Katarina la 2-a de Rusio Estis grava imperiestrino de Rusio. La tempo de ŝia regado estas konsiderata la ora erao de la rusa imperio. Ŝi havis nobelan germanan originon. En 1744, kiam ŝi estis 15-jara, estis prezentata al la carino Elizabeta Petrovna kiel kandidatino por edziniĝi al la princo Petro Teodoroviĉo. Ŝi penis ler- ni la rusan lingvon, kulturon kaj religion, kaj sukcesis esti elektita kiel edzino de la heredonto. En 1754 nakiĝis Paŭlo, la ido de la princa geparo. En 1762 Petro iĝis caro; la interrilatoj de la geparo ne estis bonaj kaj de tiam iĝis pli malbonaj. Duma la maniero regadi de Petro vekis malkontenton en la militistaro kaj aliaj sektotoj de la rusa socio. Katarina sciis profiti la situacion por puĉi kontraŭ sia edzo. Ĉi tiu sin vidis devigita abdiki; poste li estis arestita kaj baldaŭ pereis, verŝajne murdita. Oni proklamis kaj kronis Katerinon kiel imperiestrino kaj dum la sekvintaj 32 jarojn, ĝis ŝia morto en 1796, ŝi regadis la imperion prenante dispoziciojn por la plibonigo de ĉiuj aferoj de la lando. Maria Ludovikino de Parmo Ŝi estis edzino de la hispana reĝo Karlo la 4-a, lasta el la Malnova Reĝimo en tiu lando, ekde 1765, kiam ŝi estis 14-jara. Ŝi akuŝis sep gefilojn, ne ĉiuj el sia edzo ĉar ŝi havis kelkajn amantojn, inter kiuj elstaris Manuel Godojo kiu krome estis promociita de ŝi al la regado de la hispana lando kaj im- perio kiel ĉefministro. La vaganta politiko de tiu ministro dum tiuj jaroj kontribuis al la politika ka- tastrofo en kiu dronis Hispanio: la sepjara milito (1808-1815) kontraŭ la okupado de la lando far la napoleona armeo. El tiu ĥaosa etapo ne supervivis la reĝandon de Karlo la 4-a. Li kaj lia edzino Ma- ria Ludovikino de Parmo restis ekzititaj ekde 1808, unue en Francio kaj poste en Italio, dum la cete- ro el siaj vivoj. Maria Ludovikino mortis komence de la jaro 1819. Dukino de Albo Maria Tereza de Silva Alvarez de Toledo (1762-1802). Krom tiu titolo de dukino de Albo, ŝi havis multajn aliajn: tri dukecoj, ok markizecoj, 13 grafecoj, kvar baronecoj kaj unu sinjoreco, kaj post la morto de sia edzo, sen idaro, ŝi heredis kromajn titolojn: du princecoj, kvar dukecoj, ok markezecoj, ok grafecoj kaj unu baroneco. Aldonindas ke, fakte, ĉiuj tiuj titoloj implicis la posedadon de feŭdaj teritorioj. Ŝi estis, sendube, la plej riĉa ino en la lando, eble pli ol la tiama reĝino, Maria Ludovikino de Parmo. Ambaŭ inoj estis rivalaj kaj ne nur en kio rilatas al riĉeco ĉar ambaŭ konkuris por atingi la seksajn favorojn de samaj viroj, ĉefe la ministro Godojo. Pri la rivaleco inter ambaŭ altrangulinoj oni konas tiu kazon kiam, en iu solena festo de la aristokrat- aro, la dukino de Albo prezentiĝis kun siaj servistinoj kiuj iris vestitaj per roboj tute egalaj al tiu kiun portis la reĝino. Estas iu filmo, Volaverunt, pri tiu kortego, per kiu oni prezentas la tezon ke la reĝino kulpas pri la frua kaj stranga morto de la dukino. Maria Antonietta Karlota Kordaj Olipia de Gouges Maria Antonietta Jozefino Johanino de France, Marie Anne Charlote Corday France, Marie-Olympe de Gouze, Habsburgo-Loreno (1755-1793), estis reĝ-d´Armont, naskiĝis en 1768. Ŝajnas ke ŝi naskiĝis en 1748. Ŝi estis verkist- ino de Francio ekde 1774 pro edziniĝo posteŭlino de la aŭtoro Pierre Corneille, ino kaj politikistino kiu partopre- nis en la Franca Revolucio. Je sia kun Ludoviko la 16-a. Ĝis la jaro 1789, sed la historio memoras ŝin pro ŝia kon- 18-a jaro ŝi edziniĝis kaj post kel- komenciĝo de la Franca Revolucio, ŝi vi- kreta faro dum la Franca Revolucio, t. e. kaj monatoj naskis filon. Ŝia ed- vis en la lukso kaj splendo de la kortego la murdo de Jean-Paŭl Marat. La evento zo mortis baldaŭ, tamen Maria ne de Versajlo. Ŝi, pro ties fremda deveno, enkadriĝas en la situacio de interfrontiĝo reedziniĝis pro seniluziiĝo pri la komence ne ĝuis la amon de la franca pro la kontraŭdiroj inter la revoluciaj edzineco, kiu donis al ŝi nenian popolo. Tia teniĝo iome ŝanĝiĝis post la tendencoj de la jakobenoj kaj la ĝirond- feliĉon, tiel ke ŝi eĉ priskribis la naskiĝo de la idaro de la reĝa geparo. istoj. La jakobeno Marato estis inter la geedziĝon kiel tombejo de fido Dum la unuaj jaroj de la Revolucio, ŝi plej radikalaj malamikoj de la ĝirondis- kaj amo, kvankam ŝi havis am- konspiris, kun sia edzo, por ke ŝia frato, toj kaj aliaj kolektivoj, revoluciaj aŭ ne, rilaton kun iu ŝtatoficisto. Aŭtor- la imperiestro de Aŭstrio, militu kontraŭ ino de la Deklaracio pri la Vir- la revolucia reĝimo, kaj eĉ intencis fuĝi kaj instigadis kontraŭ ili perforton ekde inaj kaj Civitanaj Rajtoj, ŝi mul- eksterlanden. Fiaskinta en tiu plano kaj la paĝoj de la ĵurnalo kiun li publikig- te verkis favore al civilaj kaj po- malkovrita la konspiro, la reĝa geparo es- adis. Karlota implikiĝis en tiun konflik- litikaj rajtoj de la inoj kaj al abo- licio de la sklaveco. En 1793, ŝi tis enkarcerigita de la revoluciuloj. Ludo- ton kaj la 18-an de julio de 1793 prezent- akre atakis la responsulojn de la viko la 16-a estis juĝita kaj senkapigita iĝis en la domo Jen-Paŭl kaj sukcesis septembraj masakroj de malliber- komence de la jaro 1792, kaj Maria An- aliri al la ĉambro kie li estis en banujo uloj. Fine ankaŭ ŝi estis mortigita tonietta suferis saman sorton en oktobro kaj tie perponarde mortigis lin. Ŝi estis per gilotino en Parizo la 3-an de de 1793. poste gilotinita. novembro de 1793. 48