Page 49 - heleco-93_Neat

subprematoj ne havu klaskonscion. Ju pli nesciaj estus Ja, la revolucio eblis dank’ al tio ke estiĝis grava mal- la opresatoj, des pli bone por la dominantoj. Ĉiam la akordo inter la absolutisma monarkio kaj la nobelaro membroj de la superregantaj klasoj komprenas la esen- kiu volis rehavi antikvajn privilegiojn. La masakro de con kaj la bazon de sia povo. Sed sufiĉe ofte la sub- la Marsa Kampo, la 17-an de julio de 1791, atestas pri prematoj ne konscias pri sia situacio kaj pri la sociaj grava socia kaj politika malakordo ene de la popolaj meĥanismoj pretigitaj por persistigi tian situacion. Oni fortoj kiuj estis ellaborante novan Konstitucion. Same, povas diri ke ĉiu subpremata klaso estis kreata aŭ ge- la perforta nuligo de la ĝirondistoj far la jakobenoj, en nerata de la subpremantoj: la sklaveco estis kreaĵo de la jaro 1793, evidentigas kontraŭdirojn ene de la la re- la sklavistaj, imperiistaj, potencoj; la kamparanaj serv- volucia intelektularo de la burĝaro, kaj kolizion de la utuloj estis kreitaĵo de la feŭd-sinjoroj. Nu, la laborista interesoj de la komercistoj kun ties de la industriistoj. aŭ proleta klaso estis kreita de la burĝa, kapitalista, Krom tio, estis gravaj diferencoj inter la interesoj de la klaso. Ni jam vidis kiamaniere oni ĵetis al la industriaj urbaj laboristoj kaj metiistoj kaj tiuj de la malriĉaj urboj amason da kamparanoj kiuj ne posedis teron kaj kamparanoj. Sed la malaltaj klasoj de la popolo, eĉ se kiuj restis senlaboraj post la alpropriigo de la komunaj ili havis klaran konscion pri la propra socia situacio, ne terenoj far la egbienuloj. posedis difinitan planon de polititika kaj ekonomia sis- La historio de la klasbatalo de la 18-a kaj 19-a jarcen- temo en kiu siaj interesoj realiĝu kiel eble plej bone. toj estas la senĉesa penado de la ideologia aparato de la Ekzemple, la urbaj senkolotuloj, en la epoko de sia plej kapitalista sistemo de la burĝ-klaso por teni la prolet- granda influo de 1792 al 1794, celis kaj atingis nur al- aron kiel alienitan klason, kontraŭstarigata de la inte- ĝustiĝon de la prezo de la plej necesaj nutraĵoj al la sa- lektuloj, proletaj aŭ ne, kiuj klopodas veki la klaskons- lajroj. Ili neniam pridubis la legitimecon de la privata cion de la subprematoj. Dum la dujarcenta daŭro de tiu propraĵo, kaj krome ne perceptis ke la burĝaj fortoj es- procezo okazis revolucioj, iuj sukcesis kaj aliaj fiaskis. tis lerte prenante la regantajn postenojn, kaj tiel, post la Al ili ni dediĉos la atenton kiun ili meritas. Sed la ĉefa falo de Robespiero la burĝaro povis efike, kaj definiti- intereso de tiu procezo por ni estas la titana lukto de ve, establi sian povon kontraŭ la klasaj interesoj de la ambaŭ protagonistoj de la historio: la burĝaro, kiu es- malriĉularo. Dum la etapo kiu sekvis al la ekzekutado tas klaso “por si mem”, kaj la proletaro, kiu estas klaso de Robespiero (julio de 1794) la sociaj diferencoj inter “en si mem” kaj malfacile kapablas iĝi konscia de sia la francoj pligrandiĝis. Dum la burĝaro vivadis luksege rolo, kiun nur ĝi povas realigi, esti entombigisto de la kaj senĉese festenadis, la plebaj klasoj dronis en mize- kapitalista sistemo. ro kaj malsato. En tiu kunteksto okazis io kio rezultus Nur la estonteco, kiu estas skribata nenialoke, konfir- tre grava por la disvolviĝo de la socialistaj ideoj. Temis mos ĉu la proleta klaso kapablos aŭ ne realigi tiun tas- pri la revolucia provo de la ĵurnalisto François Noël kon kiun la marksista teorio asignis al ĝi. Sed nun ni Babeuf (kiu prenis la nomon je Gracchus). Li gvidis la devas klarigi ke tiu marksista espero ne startis de nulo. t. n. “Konspiro de la Egaluloj”, kiu fiaskis. Liaj politi- Karlo Markso havis antaŭulojn kiuj jam estis ekmarŝ- kaj ideoj baziĝis en la nuligo de la privata proprieto, la intaj sur tiu vojo antaŭ ol li. Ni ne temas nun pri la ko- naciigo de la produktado, la socia organizado de la la- munista idealo kiu jam ekzistis de antaŭe kaj kiun ni boro kaj la konceptado de la revolucio kiel “socia mili- pritemis per la antaŭaj ĉapitroj de ĉi raporto: la primiti- to inter riĉuloj kaj malriĉuloj”, t. e. “la klasbatalo”. Ja, va kristanismo, la mez- kaj modern-epokaj reform- li estis iu el la plej gravaj pioniroj de la socialismo. istoj… Tiuj antaŭaj provoj, de ideologia vidpunkto, es- Marks agnokskis kiel multe utilis al li la instruo de tis tre ambiguaj en kio rilatas al la protagonistoj de la Babeuf. socia ŝanĝo. Por vidi ian klasan rilaton inter la tasko Estas sciate ke la Franca Revolucio havis kiel stranga kaj ties realigonta protagonisto ni devas atendi ĝis la fi- epilogo la dekjaran imperion de Napoleono Bonapar- na etapo de la Franca Revolucio. Ni memoru ke la plej to. Teorie, la fiasko de Napoleono estus la venko de la radikalaj faroj en la eventoj de la revoluciaj jaroj 1789 malamikoj de la revolucio. Sed en la realo la afero ne al 1793 eblis nur dank’ al la aktivismo de la t. n. “sen- estis tiel simpla. Neniam la situacio estis restarigita ki- kulotuloj”, t. e. la urbaj malaltklasuloj. La fiasko de la el antaŭ la jaro 1789. Nek en Francio, kie okazis la re- burĝaj delegitoj de la Ĝeneralaj Statoj en Versajlo por volucio, nek en la landoj de Eŭropo kie la napoleonaj interakordi kun la aristokrataro igis necesa la unuiĝo de trupoj estis alportintaj la revoluciajn ideojn, nek eĉ en ĉiuj popolaj fortoj (la t. n. “Tria Stato”). La kapto de la la amerikaj kolonioj de Hispanio kaj Portugalio kiuj de Bastilo senblokigis la situación en Versajlo, kaj tiam tiam batalis, kaj ofte sukcesis, en sia nacia liberiĝo. tuj la burĝaro volis rekonduki la situacion, senarmigi la Ekde 1815 en la eŭropaj landoj kiuj liberiĝis el la na- plebanojn, interakordi kun la reĝo kaj la nobeloj. Ĉi poleona okupado estis restarigitaj la absolutismaj mo- tiuj persitis rifuzi la neeviteblan ŝanĝojn kaj entrepre- narkioj, kaj la nobelaro kaj la klerikaro reakiris siajn nis militon, kun fremda apogo, kontraŭ la franca nacio. privilegiojn. Sed en Francio ne eblis reveni al la antaŭ- Oni devas klarigi ke tiam ĉiuj klasoj: aristokrataro, revolucia situacio kvankam la lando denove havis bor- burĝaro, senkulotuloj, kamparanoj… estis klasoj por si bonan reĝon. Estis ia povo-ekvilibro inter la aristokrat- mem, ĉiuj havis klaran konscion pri siaj klasaj intere- aro reveninta el la ekzilo kaj la burĝaro. Tiaj situacioj soj, sed neniu el ili havis difinitan projekton pri la po- estas malstabilaj kaj provizoraj. Dume, krom en Fran- litika formo per kiu ili demarŝu siajn interesojn. Unue, cio ankaŭ en la plej potencaj industriaj landoj: Britio, mankis tia klara ideo en la ĝis tiam superreganta klaso. Germanio… la proletaro laboranta en la fabrikoj, sufer- 49