Page 19 - heleco-95

Post la morto de la Kordova kalifo aŭ emiro Abd-al- bizanca imperio sed neniam antaŭe farita en Asturio: la
Rahmmano, en la jaro 788, sukcedis lin lia filo Hiŝa- religia sankt-oleado. Tiu ceremio de kronado de la reĝo
mo. Filo sed ne unuenaskito; li devis konkuri kun sia Alfonso okazis la 14-an de septembro. De tiam, la no-
pliaĝa frato por kontroli la povon de la andaluzia kalif- va reĝo devis alfronti la saracenajn militajn atakojn
ejo. Kiam fine li sukcesis certigi al si la kalifan tronon, kiuj, preskaŭ ĉiujare, puŝis kontraŭ lia regno en ties du
li entreprenis militojn kontraŭ la “politeistoj”. La mu- ekstremaj flankoj, kiuj estis la plej feblaj. Alfonso
zulmanoj nomis per tiu termino la kristanojn tial ke ĉi elektis kiel sidejo de sia kortego Oviedon, la urbo fon-
ties kredero de la Triunuo estis vidata de la mahomed- dita de lia patro Fruelo kaj kie li naskiĝis.
anoj kiel koncepto kiu kontraŭas la dian unuecon. La du kordovaj generaloj kiuj atingis gravajn venkojn
Hiŝamo, ja, estis tre religia homo; li finigis la konstru- en 791 batalante en Galegio kaj Alavo mortis antaŭ la
adon de kordova moskeo komencita de lia patro. Kun entrepreno de novaj maŭraj ekspedicioj kontraŭ la nor-
lia entroniĝo komenciĝis por la Asturia, aŭ laŭnome da kristana regno. Hiŝamo anstataŭigis ilin per du ku-
Galegia, Regno etapo de gravaj militaj ofensivoj. Hiŝa- zoj liaj: Abd al-Malik kaj Abd al-Karim. Jam en la jaro
mo komprenis ke tiu kristana regno norde de sia anda- 792 Abd al-Malik atakis tra Alavo, sed la ĉefaj atakoj
luzia regno meritis pli grandan atenton ol tiu kiu ĝis okazis poste kaj efikis kontraŭ Asturio mem. Sed la as-
tiam dediĉis al ĝi lia patro. Li decidis ke tiu danĝera turianoj kaj ceteraj homoj de tiu regno ne estis la solaj
regno devus esti detruita, kaj kvankam li komprenis ke kristanoj aŭ “politeistoj” kiujn Hiŝamo volis ataki. Li
la tasko ne estis facila, li ne dubis pri la militista super- sin sentis sufiĉe forta por militi ankaŭ kontraŭ la fran-
eco de la kalif-lando. koj, antaŭ kiuj estis suferintaj gravajn malvenkojn siaj
En la jaro 791 du ekspedicioj eliris kontraŭ la norda arabaj antaŭuloj. Lia armeo sukcese invadis la terito-
regno, kiu tiam estis reĝata de Bermudo. Unu el ili, rion subkontrole de la frankoj en la nordeasto de His-
subgvide de Abu Utman Ubaid Allah, grava generalo panio, la t. n. “Hispana Markio” de la imperio de Kar-
de Abd-al-Rahmmano, adresiĝis ataki Alavon kaj Bar- lomagno, kaj rekaptis la urbon Ĝironon, kiun la frankoj
dulion, primitiva nukleo de tio kio poste nomiĝus Kas- estis konkerinte antaŭ ne multe, sieĝis Narbonon kaj
tilio, kaj atingis tie gravan venkon kaj okazigis grandan venkis la dukon de Tuluzo en granda batalo meze de
masakron al la kristanaj trupoj. La alia maŭra armeo kampanjo kiu daŭris kelkajn monatojn kaj dum kiu la
estis komandata de Jusuf ben-Bujt, alia grava militisto muzulmanoj atingis grandan milit-predon kaj multajn
de la antaŭa emiro; ĝi atakis Galegion, profunde eniris kaptitojn.
en tiun regionon, okazigis egan dispredadon. Kiam ĉi Post tiu venko, Hiŝamo pensis ke estus facile venki la
armeo estis triumfe revenanta troviĝis en la zono de asturajn montaranojn kaj cele penetri en ĉi ties mont-
Bierzo antaŭ armeo komandata de la astura reĝo Ber- ĉenoj li ordonis pretigi potencan armeon. En la jaro
mudo kiu intencis tranĉi ĝian retiriĝon. La batalo inter 794 denove du islamaj armeoj ekiris kontraŭ la regno
ambaŭ armeoj estis katastrofa por la trupoj de Bermu- de Alfonso. Dum Abd al-Karim kondukis sian armean
do. Ĉi tiu komprenis ke li ne estis persono kapabla al- korpuson kontraŭ Alavo, Abd al-Malik rekte adresiĝis
fronti tiutipan militadon. En septembro de tiu jaro 791, operi ene de Asturio. La grando kaj potenco de sia ar-
en kies printempo li suferis tiom kolosan malvenkon, meo permesis al Abd al-Malik alveni ĝis la astura ĉef-
Bermudo abdikis la kronon de la astura regno favore al urbo, Oviedo. En ĉi tiu milito kaj en ĉiuj ceteraj kiujn
la juna Alfonso, la filo de Fruelo, kiu jam estis pro- la reĝo Alfonso devis alfronti, li sekvis taktikon kiun
klamita reĝon je la morto de Silo kaj devis rifuĝi en oni povus nomi gerilo-tipa: li kutime rifuzis, evitis,
Eŭskio kiam Maŭregato puĉis kontraŭ li. laŭregule batali kontraŭ superaj armeoj, kaj klopodis
Ŝajnas ke ĉi foje ne estis necesa nova elektado, t. e. gvati kaj atendi oportunajn momentojn kaj lokojn por
aklamado far la militista kaj nobela altrangularo, de subite kaj neatendite ataki en kondiĉoj pli favoraj por
Alfonso. Sed, jes ja, la nova reĝo postulis la plenum- li. Tio signifas ke la muzulmana armeo senĝene povis
adon de ceremonio uzata en la visigota regno kaj en la alveni ĝis Oviedo kaj dispredi ĝin.
19