Page 20 - heleco-95

La triunfanta armeo intencis foriri el Asturio konfido- kristanaj trupoj kaj povis eskapi nur lasante multenom-
plene tra la sama vojo per kiu ĝi estis enirinta sendan- brajn kaptitojn. La granda sukceso de Abd al-Karim en
ĝere. La armeo de Alfonso kaŝe atendis la iradon de la Asturio larĝe kompensis la perdon kiun la muzulmanoj
maŭraj kolonoj kaj preparis al ili embuskon en iu loko suferis en Galegio, sed evidentiĝis ke la ĉefa celo de la
nomata Lutos’, en la zono de Grado, kaj tie detruis la kampanjo ne estis atingita. Estis klare ke la regno estr-
muzulmanan armeon. La loko de la batalo estis tiom ata ekde Kordovo estis kapabla pretigi armeojn invadi
favora por la asturaj montaranoj kiel malfavora por la la regnon de Alfonso, sed eĉ kiam ĝi rezultas venkanta
regulaj saracenaj trupoj, kiuj ne povis manovri pro tie, neniam ĉi tiu regno sin vidas subriske je malapero.
mallarĝeco de la vojo kiun ili trairis. Ŝajnas ke la araba Kiam la milit-sezono finiĝas, la muzulmanaj armeoj
arme-estro Abd al-Malik pereis en tiu batalo. haste forlasas la regionon ne lasante tie garnizonojn
Hiŝamo decidis venĝi la suferitan malvenkon kaj en la por kontroli konkeritan teritorion. Do, la kristana reg-
jaro 795 sendis alian armeon al Asturio komandata de no, post ĉiu maŭra kampanjo, ĉu ĉi tiu estis sukcesa aŭ
Abd al-Karim frato de la estro fiaskinta en Lutos. La ne, daŭre konservas sian teritorian integrecon kaj pret-
grando de la preparita armeo –dek mil kavalerianoj– iĝas rezisti la atakojn de la sekva jaro.
igas pensi ke oni celis definitive neniigi tiun etan reg- Tamen Alfonso komprenis ke li devus serĉi apogon tie
non de la nordo de la lando. Eĉ ne en la milito kontraŭ kie li povus trovi ĝin. Trans la Pirinea montĉeno estis
la frankoj oni mobilizis tioman kavalerion. Informita la potenca regno de la frankoj estrata de Karlomagno.
de la avanco de la araba armeo, la reĝo Alfonso pret- Ĉi tiu, kiel dirite, estis kreinta sude de tiu montaro iun
igis sian armeon por fermi la vojon de la trupoj de Abd provincon de sia imperio, la t. n. “Hispana Markio”. La
al-Karim en la zono de Babio, tra kiu estis enirinta la emiro Hiŝamo jam estis provinte ataki tiun teritorion
muzulmana armeo de la antaŭa jaro. La 18-an de sep- kiu, krom la Galegia Regno reĝata de Alfonso, estis
tembro okazis la interfrontiĝo de ambaŭ armeoj. La se- minaco por la Kordova Kalifejo. La astura reĝo decidis
zono taŭga por militi estis jam preskaŭ finiĝanta: sen- pliintensigi la amikecajn rilatojn kun la franka regno
dube la preparado de tiom granda maŭra armeo postu- por alfronti la gravan minacon kiu pezis sur li. Kun la
lis plian tempon ol kutime kaj la kampanjo ne povis es- frankoj Alfonso interakordis aliancon kontraŭ la ofen-
ti entreprenata, laŭ kutime, dum la printempo. Ĉiukaze sivoj de Hiŝamo. Kadre de tiu pakto, Alfonso edziĝis al
la ega forto-supereco de la muzulmanoj permesis al ĉi Berta, parencino de la franka imperiestro. La rilatoj de
tiuj atingi gravan venkon sur la armeo de Alfonso sed la regno de Alfonso kun la transpirinea franka imperio
ne sukcesis kapti ĉi tiun, kiu fuĝis, kun la cetero el sia havis efikon kaj rezulton kiun ni iome pritraktos poste,
armeo, tra itinero tre malfacila por la trupoj de Abd al- sed en kio rilatas al la defendo kontraŭ la militaj ofen-
Karim kiuj marŝadis post li. Dum la persekutado, Al- sivoj de la kalif-lando, la ŝanĝiĝantaj cirkonstancoj igis
fonso decidis operacion de sia kavalerio por iome halt- nenecesa tiun pakton.
igi la marŝadon de la saracenoj dum la cetero el sia ar- Ja, la 27-an de aprilo de la jaro 796 mortis la emiro Hi-
meo daŭre retretis. La nova batalo okazis en la valo de ŝamo antaŭ la ekiro de la trupoj preparitaj por la tiujara
Kiros’. Laŭ sia geriltipa milit-maniero, la reĝo Alfonso ofensivo. Lia filo kaj sukcedinto, Al-Hakamo, ne povis
serĉis kaj atendis konvenan okazon por ataki la muzul- pludaŭrigi tiam la militadon kontraŭ la kristana regno.
manan armeon en momento kaj loko pli favoraj al li. Li devis ne nur kontraŭfronti la ambicion de siaj onkloj
Sed ĉi-kampanje, daŭre la fortuno estis malfavora al la kiuj aspiris la tronon, sed ankaŭ alfronti la sangan ribe-
astura reĝo. La araba kavalerio disbatis la asturan, kon- lon de la submetita kristana loĝantaro en Kordovo, Me-
siderinde malsupera, kaj kaptis ĉi ties estron. Alfonso rido kaj Toledo. Abd al-Karim partianiĝis por la nova
daŭrigis la fuĝon direkte al Oviedo. Sed eĉ ĉi tie li ne emiro kaj dediĉiĝis sufoki la ribelojn kiuj estiĝis kon-
estis sendanĝera. Abd al-Karim estis decidita kapti la traŭ ĉi tiu. Nur tiam, preskaŭ fine de la milit-sezono, li
reĝon kiel kulmino de la granda venko kiun li estis povis entrepreni militon kontraŭ la kristanoj. Sed li ne
atingante en Asturio, kaj gvidis sian armeon al la as- kuraĝis adresiĝi al Asturio mem sed al iu flanka terito-
tura ĉefurbo, en kiu ĝi eniris kiam la reĝo Alfonso kaj rio de la regno, konkrete, tiu zono de Kantabrio kiu
ĉi ties malgranda armeo estis jam foririntaj. En sia has- poste nomiĝis Kastilio (Kastelo-lando) kaj al kiu jam la
ta fuĝo la astura reĝo estis forlasinta en la urbo la pro- muzulmanoj nomis Al-Kilak (La Kasteloj). La graveco
vizaĵojn kaj la trezorojn kiujn li gardis en sia kortego. kaj tipo je tiu kampanjo, kej ĝenerale ĉiuj aliaj de la
Same kiel faris la maŭra armeo la antaŭan jaron, tiel sekvintaj jaroj, estas difinata per la arab-devenaj vor-
faris la trupoj de Abd al-Karim tiujare. La urbo estis toj: razio kaj acejfo, t. e. surpriz-atakoj, limigitaj kam-
disrabira kaj ties eklezioj kaj monumentoj detruitaj. panjoj kiuj celis nur atingi milit-predaĵojn, kaptitojn…
Sed la araba armeestro ne kuraĝis daŭrigi la kampan- Ja, de tiam la kordovaj kalifoj ĉesis senti intereson pri
jon en Asturio; tiam estis finiĝanta la sezono konvena la okupado de tiuj nordaj teroj malriĉaj. Do, en 796,
por militi; Abd al-Karim volis eviti katastrofon kiel tiu Post iome dispredi kantabrian teritorion Abd al-Karim
de la antaŭa jaro en Lutos. Do, li decidis forlasi Astu- haste forlasis Kantabrion post ekscii ke Alfonso estis
rion kaj kontentiĝi kun la ĝis tiam akirita venko. Ta- preparante al li embuskon kiel tiu farita en Lutos antaŭ
men ne ĉio estis venkoj por la saracenoj en la tiujara du jaroj. La rapideco de la forkuro igis ke al la maŭra
milito; dum Abd al-Karim operaciis en Asturio, alia armeestro mankis tempo por malmunti sian kampad-
maŭra armeo estis enirinte en Galegio kaj okazigis tie ejon. Lia tendo, kaptita de la asturaj trupoj, estis send-
grandan detruon sed je la retiriĝo suferis atakon de ita poste kiel donaco de Alfonso al Karlomagno.
20