Page 25 - heleco-95

Kiam Alfonso la 2-a mortis en la jaro 842, finiĝis por tiuj kronikoj igas pensi ke la reĝo Alfonso, pensante pri
la regno kiun li mastris, pli ol 50-jara periodo de inter- lia sukcedado elektis Ramiron, la filon de Bermudo kiu
na paco. Ni substrekas la vorton interna, ĉar la regno en la jaro 791 cedis al li la kronon. Sed je la morto de
kaj la reĝo mem estis preskaŭ senĉese batalante dum Alfonso, Ramiro ne estis en la astura kortego; li es-tis
tiu tempo-daŭro. Kaj la militado, foje, plejofte, okazis irinta al Kastilio por edziĝi, duafoje post la morto de
ene de la teritorio de la regno mem. Sed temis pri milit- sia unua edzino. En tiuj cirkonstancoj, la comes palatii
ado kontraŭ ekstera malamiko, ne interna malpaco. (palaca grafo) Nepociano, bofrato de forpasinta reĝo,
Ĝuste tio ŝanĝiĝis depost la forpaso de la monarko. Ja, profitis la okazon por igi kroni sin kiel nova reĝo. Ra-
la regno kiu naskiĝis en Asturio, kaj kiun en tiu epoko miro, konsiderante sin senigita el sia rajto, organizis ri-
oni nomis «Galegia Regno», devis alfronti multajn mi- belon. Nepociano ĝuis la apogon de asturoj, kantabroj
litajn ofensivojn de la Kordova Kalifejo, foje veraj in- kaj eŭskoj, do Ramiro serĉis apogantojn en Galegio,
vadoj, plejofte nuraj razioj aŭ acejfoj. La potenco de la kaj el tiu regiono li eliris gvidante armeon direkte al
kalifejo permesis al si la subtenadon de tiom persista Asturio por batali kontraŭ Nepociano. Ĉi tiu lasis lin
ofensivo kontraŭ la kristana regno. Sed ene de la kalif- penetri ĝis la rivero Narceo, konkrete la ponto super tiu
ejo mem ne estis interna konkordo kiel tiu kiun ĝuis la rivero en Korneljano. Laŭ la versio de la oficialaj kro-
regno de Alfonso; multenombraj ribeloj defiis la aŭto- nikoj, la trupoj de Nepociano rifuzis batali kaj ĉi tiu
ritaton de la tri emiroj samtempanoj de la astura reĝo; devis fuĝi. Poste li estis kaptita de la partianoj de Ra-
du el ili devis alfronti ankaŭ popolajn revoluciojn ene miro kaj laŭordone de ĉi tiu oni lin blindigis kaj poste
de sia ĉefurbo mem. Dume, la imperio de Karlomagno enfermigis en iu monaĥeja klostro.
estis stabila dum ĉi ties vivo, sed post lia morto, en la Triumfante Ramiro, oni solene kronis lin en Oviedo.
jaro 813, lia filo ne kapablis eviti la dekadencon de la Sed tiam ne ĉesis la internaj kvereloj en la astura kort-
imperio kiu konkretiĝis en la pligrandiĝo de la povo de ego. La kronikoj ne hezitas rakonti ke estis du gravaj
la feŭdsinjoroj, kaj fine li devis alfronti la ribelon kaj ribeloj kontraŭ li. Unu el tiu ribeloj estis farita de la
kverelojn de siaj filoj. Dum la lastaj jaroj de la vivo de nova comes palatii, Aldroito. La kronikoj, kun la la-
Alfonso, la iama Hispana Markio de la regno de la koneco kiu karakterigas ilin, ne priskribas la okazint-
frankoj estis sin dividinta en kelkajn preskaŭ sendepen- aĵojn kaj diras nur ke Aldroito estis venkita kaj blind-
dajn grafejojn; Navario iĝis fakte sendependa regno. igita. Poste ribelis ankaŭ iu nobelo nomata Piniolo kaj
Alfonso ne havis filojn kiuj povus heredi la kronon. Iuj ĉi ties sep filoj. Ĉiuj ili estis venkitaj, kiel?, kie? Kaj
historiistoj opinias ke li eĉ ne havis edzinon; laŭ ili, tiu kondamnitaj al morto. Alia informo kiun provizas al ni
Berta, parencino de Karlomagno, kun kiu oni volis la menciitaj kronikoj, verkitaj dum la reĝado de la nepo
aranĝi geedziĝon, neniam venis al Asturio. Temas pri de Ramiro, Alfonso la 3-a, estas tio ke Ramiro tre se-
interpretado el la ne-klaraj, ambiguaj kaj tro koncizaj vere punis la rabistojn, mort-komdamnante multajn el
informoj provizitaj de la asturaj kronikoj verkitaj dum ili, kaj same faris kun la maguloj de la regno.
la reĝado de Alfonso la 3-a. Temante pri la konfliktoj Tiuj asertoj, kaj la transkribita versio de la internaj
de la periodo kiu nun komenciĝas, ni havos okazon pri- konfliktoj vekis multajn dubojn en multaj modernaj
dubi multajn aliajn informojn de tiuj kronikoj. Krome, historiistoj. Decas ke ni menciu la interpretadon kiun
tiuj eventoj okazintaj post la morto de Alfonso eble al- oni povas fari pri la raporto de la koncizaj, ambiguaj
portas ian lumon pri tiu stranga afero de la enklostrigo kaj partiecaj kronikoj. Unue ni diru ke en plejparto el
de la reĝo en la abatejo de Ablanjo dum iom da tempo la listoj de la hispanaj reĝoj ne aperas la nomo de Ne-
kaj posta restarigo en la trono. Nun ni kuraĝas supozi, pociano. Aperas la nomo de Ramiro kiel sukcedinto de
sed estas nura supozo, ke la iniciatinto de tiu kvazaŭ- Alfonso la 2-a. Nur kelkajn jarcentojn poste, en reĝo-
puĉo estis Ramiro, la filo de la antaŭa reĝo, Bermudo, listo kronikigita en la Regno de Leono oni metis la no-
aŭ iu persono el lia familio kaj/aŭ partio. mon de Nepociano inter tiuj de Alfonso kaj Ramiro.
Nu, ni unue priraportu la procezon de la heredado de la Sed, jes ja, Nepociano estis oficiale kaj solene kronita
trono de Alfonso tiel kiel priskribas ĝin la asturaj kro- kaj sankt-oleita kiel reĝo, kaj tiujn ceremoniojn oni
nikoj, kaj poste ni montru la pridubindajn aspektojn de faris al Ramiro nur post defaligo de Nepociano. Kaj
tiu raporto kaj la supozojn kiujn ĝi vekas. La versio de ŝajnas ke ties reĝado daŭris pli ol unu jaro. Kaj krome
25