Page 26 - heleco-95

verŝajnas ke li, Nepociano, estis vere designita kiel Do, Ramiro povis trankvile dediĉiĝi al la masakrado de
sukcedonto far Alfonso, laŭmezure ke oni povus fari siaj politikaj malamikoj sen risko je muzulmanaj ra-
tion en tiu epoko, kiam ankoraŭ ne estis fiksitaj klaraj zioj. Sed, tamen, razion li, jes ja, devis alfronti kvan-
leĝoj de reĝa sukcedado. Nepociano estis la palaca kam ne el la muzulmanoj. Fakte ankaŭ ĉi tiuj devis
grafo; tiu titolo de comes palatii estis la plej alt-honora suferi disrabadon el la samaj rabistoj. Ĉi-kaze temis pri
kaj alt-ranga en la astura kortego. Do Alfonso ne estus piratoj, la t. n. normanoj aŭ vikingoj, eble el la skan-
asigninte tiun titolon al alia persono malsama ol tiu dinavaj teroj aŭ pli verŝajne el Danujo. Dum la unuaj
kiun li preferis kiel sukcedonto. Krome Nepociano es- jardekoj de la 9-a jarcento estis oftaj kaj potencaj ata-
tis bofrato de la reĝo, edzo de fratino de Alfonso, do iu koj de la normanaj piratoj en la marbordo de la atlanti-
kazo tre simila al de la iama reĝo Silo. Kaj se, male ol kaj landoj de Eŭropo. Tra la riveroj kaj ankaŭ la vojoj,
Silo, Nepociano naskis filojn al la reĝa fratino, ili estis, la vikingoj eniradis multajn mejlojn en la land-inter-
same kiel Alfonso, posteuloj de Pelajo, kio ne estis la non; alsaltadis urbojn, fortresojn, vilaĝojn kaj monaĥ-
kazo de Ramiro. Kaj ŝajnas ke, jes ja, la supre menciita ejojn; ili bruligadis loĝejojn, mortigadis la rezistantojn
Aldroito estis filo de Nepociano. Fakte, li estis nom- kaj kaptadis altrangulojn cele postuli altan elaĉet-pre-
umita de Nepociano comes palatii. Disaj informoj zon por ties liberigo.
kiujn iuj historiistoj povis spuri en fremdaj kronikoj de En la jaro 843 tiaj piratoj aperis en la elfluejo de la ri-
la epoko permesas supozi ke kiam okazis la ribelo de vero Luaro kaj alvenis ĝis Nanto kaj disrabis ĝin. Su-
Ramiro kontraŭ Nepociano, la palaca grafo Aldroito pren-navigante tra la rivero Garono ili eĉ alvenis ĝis
estis gvidante asturan armeon, batalante en Navario fa- Tuluzo. Post tiu kampanjo de 843 tiuj ferocaj navig-
vore al la interesoj de la regno de Nepociano, kadre de antoj provis razii ankaŭ en Iberio. La kronikoj de la
la konfliktoj kaj intrigoj tiam ekzistantaj en tiu zono en astura regno raportas ke tiuj piratoj atakis Ĥiĥonon, la
kiuj intervenis ankaŭ la frankoj kaj la muzulmanoj. Do, 1-an de aŭgusto de la jaro 844 sed, kiel kutime, ne al-
Aldroito ne povis alkuri defendi sian reĝon –kaj pa- donas pli detalan informon pri la afero. Pli eksplicitaj
tron?– Nepocianon kiam ĉi tiu devis alfronti la atakon estas tiuj fontoj kiam ili priskribas la sekvintan atakon,
de Ramiro. Se tiu interpretado estas ĝusta, oni povas ĉi-foje al Korunjo. Laŭ la informo kiun tiuj kronikoj
kompreni ke la “ribelo” de Aldroito, reale, estis daŭri- provizas al ni, merkrede, la 20-a de aŭgusto de tiu jaro,
go kaj rezisto ene la milito inter la du branĉoj de la re- proksime al tiu urbo, trupoj de la reĝo Ramiro venkis
ĝa dinastio. Kaj same oni povas diri pri la ribelo de la normanojn kaj devigis ĉi-tiujn reenŝipiĝi; laŭ tiu ra-
Piniolo kaj ĉi ties filoj. La asturaj kronikoj agnoskas ke porto, en la batalo mortis multaj homoj kaj estis brulig-
ili estis nobeloj, sed ĉu ili estis, krome, posteuloj de itaj kelkaj ŝipoj. La historiistoj dubas pri la vereco de
Pelajo? La reĝo Fafilo havis, je sia morto, infanajn fi- tiu raporto; estas indicoj de tio ke la detruado kaj dis-
lojn. Kio okazis al la posteularo de la unua reĝo de As- rabado en Ĥiĥono estis enorma kaj ke la vikingoj al-
turio? Ŝajnas ke la klopodoj de Ramiro estas neniigi la venis ĝis Oviedo, kie faris similan disrabadon kaj de-
eblan legitimecon de tiu branĉo de la familio por pli- truadon. Ĉi tio ŝajnas pli kredebla se konsideras tion
fortigi la sian. Iuj historiistoj esprimas la supozon ke la kion la normanaj piratoj faris poste en la muzulmana
“rabistoj” kiujn, laŭ la kronikoj, Ramiro severe punis regno kaj kion oni konas dank al la pli objektiva in-
ĝismorte, reale, estis la nobelaro fidela al siaj dinastiaj formado de la arabaj fontoj.
kontraŭuloj, kaj la “magoj” kiuj suferis similan perse- La piratoj daŭrigis sian iberian periplon kaj la sekva
kutadon, fakte, estis la klerikaro de la sama partio, kiuj halto por sia sistemo pergajni la vivon estis la grava ur-
sankt-oleis Nepocianon en ĉi ties kronado. bo Lisbono. Laŭ la araba raporto, partoprenis en la ata-
Sed la historio ĉiam estas verkata de la venkintoj. Kon- ko al la urbo 53 ŝipoj krom proksimume grandnombro
traŭ la faktaj dokumentoj de kronikistoj oni povas nur da boatoj. Se tiel, estas nekredeble la aserto de la astura
prezenti supozojn kaj hipotezojn. Alia supozo pri la sa- kroniko kiu pretendas ke trupoj de Ramiro detruis 60
ma periodo estas tiu ke dum la daŭro de tiuj asturaj dis- ŝipojn en Galegio. Dum dek-tri tagoj la normanoj restis
kordoj, ambaŭ interbatalantaj partioj konsentis pagadi en la estuaro de la Taĥo-rivero kaj dum tiu tempo
tributon al la kordova emiro. Verdire, estas suspektinde batalis trifoje kontraŭ la maŭra garnizono de la urbo.
ke tiu kalifo, kiu dum la firma reĝado de Alfonso estis La guberniestro de la urbo informis al la emiro Abd-al-
sendite, jaron post jaro, raziajn armeojn al la Galicia Rahmmano pri la ĉeesto de la pirata floto kaj ekde
Regno, tuj ĉesis tiun praktikon ĝuste dum la tempo kiam Kordovo oni ordonis al la ŭalioj de la marbordo ke ili
la situacio estus pli favora al li pro la civila kontraŭ- pretiĝu por la defendo. Baldaŭ poste aperis la vikingoj
frontiĝo en tiu regno. La ekspliko havas ian logikon: antaŭ la marbordo de Andaluzio. Parto el la eskadro
pretigi armeojn por fari raziojn postulas mon-elspezon, kaptis la urbon Kadizon, kaj la piratoj uzis ĝin kiel ba-
kaj krome tiuj armeoj devus batali por eltiri profiton zon dum la dispredado de la zono. Dume la ĉefa ŝip-
kiu kompensu la investon, kaj tiu batalado riskas ne anaro navigis tra la rivero Gvadalkiviro kontraŭflue kaj
rezulti sukcesa; fakte, dum la reĝado de Alfonso la 2-a la 2-an de oktobro aperis antaŭ la urbo Seviljo. Dum
kelkaj maŭraj armeoj estis detruitaj en Asturio kaj Ga- unu semajno la vikingaj piratoj disrabis tiun urbon kaj
legio. Kaj kiam ili sukcesis, ne ĉiam la profito kom- faris tie grandan detruadon, mortigadon kaj kaptadon
pensis la penon kaj la perdojn. Do, se la sukcedintoj de de riĉaj personoj. La atakantoj poste dediĉiĝis dispredi
Alfonso konsentis pagadi tributon, la profito por la emi- ampleksan zonon ĉirkaŭ la urbo. Kordovo mem sin
ro estis neta, sen investo-elspezo kaj militaj riskoj. sentis minacita.
26