Page 36 - heleco-95
P. 36

ke ĝi pasadas tra iu teritorio, konstituas raziadon de la   fendata, prefere ne batali tie kaj aldirektiĝi al Astorgo.
       teritorio  ĉu  ĉi  tiu  estas  malamika  aŭ  amika.  Tiom  da   Survoje  tiudestinen  la  islama  armeo  atakis  kelkajn
       miloj da soldatoj bezonas sin nutri kaj krome estas la   etajn kastelojn kaj dediĉiĝis al la neevitebla raziado de
       seksaj necesoj de tiom da viroj. La teritorio trairata de   ĉiu  marŝanta  armeo  kiu  bezonas  klopodi  al  si  nutr-
       tiaj armeoj, ĉu  muzulmanaj  aŭ  kristanaj,  iĝas  predaĵo   rimedojn. Sed alvenis la momento kiam Haŝim ne plu
       de la trairanta armeo, ĉu amika aŭ malamika. Do la ra-  povis kaŝi sian intencon kaj decidis sendi al la astura
       ziado, plejofte ne estis milita celo sed nepra rezulto de   monarĥo  ambasadorojn  kun  altvalorajn  donacojn  por
       la irado kaj eĉ de la ekzistado mem de la armeoj. Ĉi tio   atingi la liberecon de sia filo Abu-al-Kasim. Kune kun
       validas por ĉiuj militaj ekzpedicioj, ĉu kristanaj aŭ ma-  la  ambasadoroj  Haŝim  sendis  ankaŭ  iujn  altrangulojn
       homedanaj  (krom  la  vikingaj),  kiujn  ni  estas  trastud-  de la familio de la Banu Kasi kiun sia armeo estis kapt-
       antaj  per  ĉi-paĝoj.  Do,  oni  decidis  ke  la  trupoj  de  la   inte dum la sieĝo al Tudelo. Alfonso akceptis la trak-
       sultano raziadu ne en sia propra teritorio, eĉ se parto el   ton;  Haŝim  rekuperis  sian  filon  kaj  restis  kiel  pago-
       ĝi estis tiam regata de ribeluloj, sed en la pli malamika   garantio la ceteraj ostaĝoj, la liberigo de la du Kasiidoj
       teritorio de la Banu Kasi, kaj ke el tie ĝi pasu poste al   utilis al la astura reĝo por pli bonigi sian rilaton kun la
       la Duero-valo.                                       Banu Kasi de Zaragozo kaj krome la muzulmana ar-
       Dum  tri  semajnoj,  la  trupoj  de  la  Kalifejo  batalis  en   meo retiriĝis sen plua operaciado en la kristana regno.
       Zaragozo  kontraŭ  Ismailo-ibn-Muzo  sed  ne  sukcesis   Ĉiuj kontentaj! Ĉu ĉiuj? Ne, la princo Al-Mundiro res-
       submeti lin. Ili kaptis, tamen, la urbon Rodon kaj en-  tis  humiligita;  li  ludis  nenian  rolon  en  tiu  trakto  kaj
       prizonigis ties defendanton. Poste la maŭra armeo mar-  atingis  nenian profiton el ĝi; li estis nura figuranto en
       ŝis kontraŭ la urbo Tudelo, regata de Furtuno, kun nula   tiu teatraĵo  kaj tio  generis  en  li  egan abomenon  al  la
       rezulto. Tiam venis la trupoj de alia Kasi-ido. Temis pri   ministro de sia patro.
       Muhammado, filo de Lubbo (Lope) kaj nepo de Muzo;    La feliĉa por Alfonso disvolviĝo de la politikaj aferoj
       sed li ne venis por kontraŭ-batali la armeon de la emiro   iome komplikiĝis pro la situacio de la regno de la Ba-
       sed por fari omaĝon al la perantoj de la sultano kaj de-  nu Kasi. Jam ni vidis la perfidan teniĝon de Muham-
       klari  sian  obeon  al  ĉi  tiu.  Li  enviis  siajn  onklojn  kaj   mado-ibn-Lubbo  kontraŭ  ties  onkloj.  Ĉi  tiuj  ne  volis
       ambiciis  ĉi  ties  povon  sur  tiu  regno  de  la  Ebro-valo;   forgesi ke li unuigis siajn fortojn al tiuj de la sultano
       evidentas  ke  li estis  manovrante  por  iĝi  sola  kontrol-  kiam ĉi ties armeo estis sieĝanta iliajn urbojn. Ili deci-
       anto de la povo en tiu ampleksa feŭdo regata de sia fa-  dis  sin  venĝi  el  sia  nevo  kaj  mobilizis  siajn  trupojn
       milio de antaŭlonge. Spit’ al tiu ampleksigo de siaj mi-  kontraŭ li kaj sieĝis lin en monto kiu troviĝis ne mal-
       lit-fortoj, Haŝim kaj Al-Mundiro ne tuj entreprenis la   proksime el lia kastelo de Vigero. Sciante ke estis kun
       iradon  al  la  fronto  de  la  Duero-rivero  sed  adresiĝis,   li  malgranda  soldataro,  ili  intencis  kapti  lin.  Sed  sia-
       pluafoje, al la kastilia teritorio, konkrete kontraŭ la for-  vice, erare, ili atakis la monton kun malmultaj homoj.
       treso de Cellorigo. La atankantaj trupoj frakasiĝis kon-  Ibn-Lubbo impete kontraŭatakis la fortojn de siaj on-
       traŭ la muroj de tiu kastelo; la princo kaj Haŝim perdis   kloj kaj ĉi tiuj devis retiriĝi kaj fuĝi. Ismailo ibn-Fur-
       multajn  homojn  en  tiu  vana  atako.  Same  malsukcesa   tun  falis  el  sia  ĉevalo  kaj  tuj  estis  kaptita,  kaj  same
       estis iu posta atako al alia kastilia fortreso, tiu de Pan-  okazis al ties onklo kiam ĉi tiu alkuris helpi lin. Ankaŭ
       korbo. Etan kompenson ili atingis kaptante la fortreson   la ceteraj Banu Kasi kiuj estis sekvintaj la du Ismailojn
       de Kastroĥerizo, kies garnizono forlasis ĝin ĉar ĝi estis   estis  baldaŭ  kaptitaj,  kaj  la  armeo  kiu  estis  atendante
       malfacile defendebla.                                piede de la monto, koninte la kapton de ĝiaj estroj, sen-
       Fiaskinte  en  tiu  zono  kie  la  muzulmanoj  estis  farinte   orde forfuĝis. Muhammado ibn-Lubbo restis kiel abso-
       sukcesajn raziojn pasintece, la maŭraj trupoj adresiĝis   luta  mastro  de  la  regno  de  sia familio  kaj  enfermigis
       senentuziasme al la alia fronto, tradicie pli malfavora   siajn parenculojn en sia fortreso de Vigero. Li kaptis la
       al ili.  La  reĝo  Alfonso estis atendante ilin  en  Leono-  ĉefurbon Zaragozon kaj sendis mesaĝistojn al la emiro
       urbo. La maŭraj armeestroj, antaŭ la perspektivo ataki   renovigante la deklaron de sia fideleco al ĉi tiu. La sul-
       fortikan urbon en kiu enestis la reĝo kaj la armeo kiuj,   tano ne komprenis ke temis pri nura formulo de ĝentil-
       antaŭ  malmultajn  jarojn,  atingis  gravan  venkojn  kon-  eco kaj postulis al Ibn-Lubbo la transdonon de Zarago-
       traŭ  la  muzulmanaj  armeoj,  hezitis  kaj  kunvenis  en   zo kaj de la kaptitoj. Ibn-Lubbo konsciis pri la erareco
       konsilio  por  pridebati  kion  fari.  La  juna  princo  Al-  de sia politiko kaj rifuzis obei la emiron. Timante agre-
       Mundiro, filo de la emiro Muhammado, sin deklaris fa-  son el ĉi tiu, li tuj liberigis siajn onklojn kaj koncesiis
       vore al tuja kaj furioza atako kontraŭ la kristanaj tru-  al ili iujn kastelojn, sed kiel vasaloj siaj, kaj klopodis
       poj, sed Haŝim, post sia malvenko kaj kaptiĝo sin mon-  repaciĝi kun Alfonso la 3-a. Sed ĉi tiu jam ne plu volis
       tris pli prudenta, kaj krome influis sur li la fakto ke sia   konfidi pri tiu juna kasi-ido kaj ordonis al siaj grafoj de
       plej amata filo estis ankoraŭ kiel ostaĝo ĝis la komple-  la najbara regiono de Kastilio ke ili atakadu la terito-
       ta pagado de sia elaĉet-mono. Li volis ne riski batalon   rion de tiu nova estro de la Banu Kasi.
       kies rezulto povus endanĝerigi la vivon de sia filo kaj   Dum en la Ebro-valo estis okazante tiuj ŝanĝoj, Haŝim,
       ceteraj ostaĝoj. Reale, la sola kialo de lia partopreno en   la ĉef-ministro de la emirejo estis batalante kontraŭ la
       tiu kampanjo estis serĉi la eblecon atingi la liberecon   ribeluloj  kaj  atingis  ke  Umar-ibn-Hafsuno  kapitulacu
       de  sia  filo;  do  li  preferis  negoci  anstataŭ  batali.  Sed   kaj revenu en Kordovon, kaj atingis por li pardonon de
       interesis al li kaŝi sian intencon al la princo, do li argu-  la kalifo. Iome kontrolita la interna situacio, la emiro
       mentis  ke  tial  ke  Leono  estis  bone  fortikigita  kaj de-  Muhammado sin sentis sufiĉe forta por entrepreni ven-
                                                        36
   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40   41