Page 37 - heleco-95

ĝajn militojn kontraŭ la Banu Kasi kaj kontraŭ Alfon- instaliĝis en Badahozo. Krome la kasiido Ibn-Lubbo
so. Denove Al-Mundir kaj Haŝim estis gvidante arme- grave ofendis la kalifon kiam li entreprenis tratakton
on destine al la kristana territorio. Sed same kiel la an- kun iu grafo de la iama Hispana Markio de la frankoj
taŭa jaro, tiu armeo atakis unue la regnon de Zaragozo. por vendi al li la urbon Zaragozon. Dum tiuj lastaj jaroj
Konsciante ke ili ne povus kapti la urbon, la armeo nur de la maljuna sultano de Andaluzio ĉi tiu eĉ ne povis
dum pluraj tagoj restis je ties ĉirkaŭaĵoj sed dediĉiĝis pensi pri novaj militoj kontraŭ Alfonso. Li devis sendi
ĉefe al raziado de la regiono. Ankaŭ same kiel la an- sian ministron Haŝim ibn al-Aziz al la valo de la Ebro
taŭan jaron, ili atakis kelkajn kastelojn en Kastilio. En por kapti la urbon Zaragozon antaŭ ĉi ties transdono al
la senutila atako al tiu de Cellorigo la maŭra armeo la grafo de Pallars. Dume la filoj de la emiro dediĉiĝis
perdis multajn homojn. En la posta sieĝo al la kastelo kontraŭ-batali la aliajn ribelulojn.
de Pankorbo, la iama ribelulo Umar ibn-Hafsuno, kiu Muhammado mortis en la jaro 886, kaj heredis la tro-
akompanis la armeon de la emiro, kuraĝe batalis, sed non de la Omejoj sia filo Al-Mundiro. Dum la funebr-
ankaŭ ĉi tie la atako estis senutila. Dum la antaŭa vin- aĵo de la mortinta kalifo, ĉi ties ministro Haŝim espri-
tro oni estis konstruinte en tiu regiono novajn kastelojn mis sian doloron laŭ iu maniero tre malprudenta. Li be-
en Burgoso kaj Burebo, sed la muzulmana armeo pre- daŭris ke sia lojala amiko forpasis “dum aliaj plurestas
feris ne ataki ilin kaj sekvis sian iradon destine al tiu de vivantaj”. Al-Mundiro interpretis tion kiel bedaŭro ke
Kastroĥerizo kiu estis refortigita depost la atako kiun li mem restas viva kaj ne plu povis elteni la malamon
ĝi suferis en la kampanjo de la antaŭa jaro. Sed ĉi foje kiun li sentis al la ministro. Li ordonis ke oni enprizon-
la muzulmanoj ne sukcesis denove kapti kaj detrui ĝin. igu la favoraton de sia patro, konfiskis ties propraĵojn,
Estis jam la monato aŭgusto kaj ĝis tiam la armeo ko- ordonis faligi ĉi ties domon kaj fine ke oni mortigu lin
mandata de Al-Mundir kaj Haŝim estis atinginte nenian en la prizono. Dum la du jaroj kiam Al-Mundiro reĝ-
venkon. Same kiel la antaŭan jaron, la reĝo Alfonso es- adis en Kordovo li intencis sufoki la ribelojn okaz-
tis atendante ilin kun sia armeo antaŭ la muregoj de intajn en sia Andaluzia kalifejo; tiam estis jam kelkaj
Leono preta prezenti al ili batalon apud la fortreso de ribeluloj kaj unu el ili eĉ kaptis la gravan urbon Tole-
Sublanco. Ĉi-foje ankaŭ Haŝim estis preta batali ĉar don. La situacio iĝis ec pli ĥaosa post la morto de tiu
estante libera lia filo ne timis ofendi Alfonson. Sed emiro en la jaro 888. La nova sultano, Abd-Alaho vidis
ambaŭ arabaj armeestroj volis fari la batalon en kondi- limigita sian aŭtoritaton al la ĉefurbo, kaj eĉ tie li devis
ĉoj kaj tereno favoraj al ili. Tial ili intencis kaj sukcesis peni por konservi ĝin. En tiu etoso de ne-certeco estiĝis
okupi la altaĵojn de Sublanco antaŭ la alveno de la as- inter la mozaraba loĝantaro de Toledo iu interpretado
tura reĝo kun ties armeo. La garnizono de la kastelo es- de profetaĵo de Ezekielo kiel anonco de baldaŭa finiĝo
tis fuĝinte antaŭ la alveno de la maŭra armeo, kaj ĉi tiu de la muzulmana superregado en Hispanio kaj venko
povis okupi ĝin. Neniu el ambaŭ armeoj decidis batali de la gotoj, t. e. Alfonso la 3-a. Tiu espero esprimiĝis
en la loko kiun la alia elektis laŭ sia konveno, kaj tiele en la t. n. Profeta Kroniko verkita de Dulcidio, tiu kle-
pasadis la tempo senbatale. La situacio estis pli favora riko de Toledo kiu iam rolis kiel ambasadoro de la mo-
por la kristana reĝo ĉar ties armeo povus sin provizi narko de Oviedo antaŭ la sultano de Kordovo. Tia es-
senlime dum por la muzulmanoj tiu situacio estis pero, cetere ekzistanta ankaŭ en la kristanaj regnoj,
kvazaŭ ili estus sieĝataj sen ebleco sin provizi je nutr- estis rezulto de la ega prestiĝo kiu tiam ĝuis Alfonso
aĵoj. Do ili decidis forlasi la terenon kaj entrepreni re- pro la venkoj de li atingitaj sur la muzulmanoj. Poste ni
tiriĝon dum kiu ili povus profiti la okazon por disrabi vidos ke, verdire, la potenco de tiu princo ne tiom estis
la zonon. firma kaj ke ĝi pli baziĝis sur la tiama febleco de la
Ŝajnas ke post tiom da mobilizado kaj batalado de la povo de la kalifejo.
lastaj jaroj ambaŭ regnoj estis lacaj militi. Antaŭ sia La ĉeso de la militado de la kordovaj emiroj kontraŭ la
forlaso el la teroj de Leono Haŝim proponis al Alfonso regno de Alfonso ne signifis paco-periodon por ĉi tiu.
paco-konversaciojn kaj ĉi tiu tre bonvole akceptis. En Paradokse, li devis alfronti la malamikecon de iuj ara-
septembro de tiu jaro la astura reĝo sendis al Kordovo baj ribeluloj kiuj iam estis aliancanoj liaj kontraŭ la
kiel ambasadoro Dulcidion, kiu tiam estis presbitero de sultano. Ni vidis, kiel perfidis lin la lidero de la Ebro-
Toledo kaj poste iĝis episkopo de Salamanko. Tiu pas- valo, Muhammado ibn-Lubbo. En tiu ludo de ambicioj,
tro sukcesis interakordi kun la emiro de Kordovo la de- en kiu ĉiu atakis kaj perfidis ĉiujn ceterajn, la Banu-
ziritan milit-paŭzon kaj krome oni donacis al li, por Kasi ibn-Lubbo samtempe militadis kontraŭ la emiro
esti transportataj al Asturio, la relikvojn de iuj martiroj de Kordovo kaj kontraŭ la kristanaj regnoj de Oviedo
kiuj mortis en Kordovo dum la persekutado kontraŭ la kaj Pamplono. En sia militado kontraŭ la andaluza
kristanoj dum la reĝado de la antaŭa kalifo. Tiuj kam- regno li sukcesis kapti la urbon Toledo, kiun li metis
panjoj de la jaroj 882 kaj 883 estis la lastaj kiuj la emi- sekve sub la regado de sia filo Lubbo ibn-Muhamma-
ro de Kordovo povis fari kontraŭ la regno de Alfonso do. En la jaro 891 li atingis gravan venkon kontraŭ la
la 3-a. Ĉi tiu havis pluajn batalojn kontraŭ la muzulma- trupoj de Alfonso. Lia bonŝanco finiĝis en la jaro 898
noj, kiel ni vidos, sed tiuj militoj jam ne plu estis ini- kiam li mortis batalante por rekonkeri la urbon Zara-
ciato de la Omeja dinastio reganta en Kordovo. La gozon kiu tiam estis sub la povo de iu rivala familio.
emiro Muhamado devis baldaŭ kontraŭfronti tri ribel- Sukcedis lin lia filo Lubbo, ĝis tiam reganta en Toledo.
ulojn. Umar ibn-Hafsuno denove ribelis kontraŭ la Tiu pranepo de Muzo estis same ruza, ambicia kaj
emiro en la jaro 884, kaj tiujare mem Ibn-Marvano militema kiel siaj antaŭuloj.
37