Page 10 - heleco-96
P. 10

En la jaro 1919, t. e. antaŭ iomete pli ol unu jarcento, Nikolao Teslo verkis sian
       membiografion. Do, ĉi tiu raporto pri li kaj aliaj samtempaj sciencistoj povas
       esti konsiderata kiel centjara memoraĵo de ili. Per sia membiografio, Teslo su-

       fiĉe detale priskribas sian infanaĝon, kaj tre interese estas ke li establas egan
       rilaton inter siaj tiamaj travivaĵoj kaj sia inventemo. Neniu pli bone ol li mem
       povas taksi ĉu vere ekzistis tiu rilato; do ni priatentu tiajn memoraĵojn liajn tiel

       kiel li mem memoris ilin.
       Li naskiĝis noktomeze de la 9-a al la 10-a de julio de la jaro 1856 en Smiljan
       (Kroatio). Tiam tiu teritorio apartenis al la Aŭstro-hungara imperio, tamen lia

       familio ne estis kroata sed serba. Okazis ke de antaŭ kelkaj generacioj, serbaj
       familioj forlasis Serbion por translokiĝi al la najbara kroata regiono pro religia
       kialo ĉar tiam Serbio apartenis al la Turka imperio kaj la situacio estis mal-
       favora por la serba loĝantaro kies religio estis la kristana grek-ortodoksa. En

       Kroatio superregis la katolikismo sed estis situacio de relativa toleremo por la
       serboj elvenintaj el la muzulmana terzono.
       Ĉar ambaŭ imperioj ofte militadis, la kroata teritorio estis militista zono kaj la

       sindediĉo de multaj el ties loĝantoj, ĉu kroatoj aŭ serboj, estis la armeo. Fakte
       la avo de Nikolao Teslo, kiu nomiĝis sammaniere, estis soldato de la aŭstro-
       hungara armeo. Dum kelke da tempo, kadre de la militoj kontraŭ Napoleono,
       tiu  zono  de  Kroatio  estis  sub  franca  jurisdikcio,  kaj  dum  tiu  tempo  la  avo

       Nikolao  Teslo  servis  kiel  soldato  de  la  napoleona  armeo.  Post  la  falo  de  la
       franca imperio restariĝis la antaŭa situacio kaj la avo Teslo kaj unu el ties filoj
       daŭre estis soldatoj de la aŭstria armeo. Al tiu armeo-servo estis destinita ankaŭ

       Milutino Teslo, la patro de nia Nikolao, sed li tute ne taŭgis por tiu ofico kaj
       preferis iĝi pastro de la ortodoksa eklezio.
       Estas sciate ke, male ol la rom-katolikaj pastroj, tiuj ortoksaj povas edziĝi. Mi-

       lutino, en 1847 edziĝis al virino, Djuka Mandic, de la eklezia medio de la zono.
       Ŝia avo, ŝia patro kaj ŝiaj fratoj estis pastroj. Post sia edziĝo, Milutino rolis kiel
       pastro en iu malgranda parokejo, Senj, kaj tie naskiĝis siaj unuaj gefiloj: unu

       viro, Danjo, kaj du virinoj: Angelina kaj Milka. Krom pastro, Milutino devis

                                                        10
   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15