Page 108 - heleco-96
P. 108

Ĝenerale la biografioj kaj aliaj verkoj temantaj pri Alberto Ejnŝtejno (Albert Eins-
       tein lialingve) difinas lin kiel plejelstara scienculo aŭ iu el la plej geniaj inter la
       scienculoj.  Al  ni  interesas  rimarkigi  tion  ke  per  li  aperis  iu  nova  tipo  je
       scienculo malsama ol tiuj antaŭe ekzistintaj. Ja, Tomaso Edisono, Nikolao Tes-

       lo, Guglielmo Marconi, Wilhelm Röntgen, Henri Becquerel, la geedzoj Kurio, kaj
       multaj aliaj, havis sian laboratorion kaj en tiaj ejoj ili esploradis kaj eksperi-
       mentadis. Sed Ejnŝtejno, kiam iu ĵurnalisto demandis al li: Kie estas via labo-
       ratorio? Responde li eltiris el sia poŝo fonto-plumon kaj diris: Jen ĝi!

       Kompreneble, dum sia studenta etapo li praktikadis en la universitataj labora-
       torioj, pri elektro kaj aliaj sciencoj, same kiel la ceteraj studentoj. Sed rilate al
       liaj sciencaj malkovroj, oni ne povas paroli pri “eksperimentado”, kaj eble an-

       kaŭ ne pri “esplorado”; lia scienca laboro, lia genieco, konkretiĝis en pripens-
       ado, profunda matematika cerbumado... Reale, lia fonto-plumo estus necesa al
       li nur por esprimi, cele komuniki al aliaj, siajn sciencajn malkovrojn. Iam  la
       franca verkisto Paul Valery demandis al li: Kiam vi havas ian originalan ideon,
       kion vi faras? Ĉu vi notas ĝin en kahieron, aŭ en apartan folion?... Respondis

       Ejnŝtejno: Kiam mi havas originalan ideon mi ne forgesas ĝin.
       La scienca kono atingita de li havis poste, kiel ni vidos, konkretajn aplikojn,
       sed en kio rilatas al li persone, ĉio finiĝis per la dokumentaro kiun li publikigis

       ekde la jaro 1905. Temante pri lia biografio, kiel ni faras nun, oni nepre devus
       pritemi la sciencajn malkovrojn kiujn li faris kaj komunikis al la mondo, ĉefe la
       kvar gravajn dokumentojn de la menciita jaro 1905. Sed, ĉu ni kapablos ekspli-
       ki la enhavon de liaj sciencaj atingoj? La dokumentoj per kiuj li diskonigis ilin

       estas  sufiĉe  ampleksaj,  do,  priraporti  ilin  postulas  resumi  ilin,  kaj  Ejnŝtejno
       mem pridubis la eblecon fari tian resumadon. Iam iu ĵurnalistino demandis al
       li: Ĉu vi povas ekspliki al mi la Teorion de la Relativeco?  Li respondis: Ĉu
       povas vi ekspliki al mi kiamaniere friti ovon? La ĵurnalistino diris: Jes ja, mi

       povas…  oni  verŝu  rompitan  ovon  en  paton  kun  oleo  kiun  oni  varmigu  per
       fajro…. Ejnŝtejno aldonis: Kaj kiel vi faros tiun eksplikon al iu kiu ne scias kio
       estas  ovo,  nek  pato,  nek  oleo,  nek  fajro…  Jen  tiu  estas  la  problemo,  multaj
       vortoj uzendaj por ekspliki la teoriojn de Ejnŝtejno kaj aliaj scienculoj, rilatas

       al abstraktaj konceptoj kiuj postulas siavice kroman eksplikadon.
                                                        108
   103   104   105   106   107   108   109   110   111   112   113