Page 111 - heleco-96

bildoj, ne per paroloj, ĉefe en siaj famaj
mensaj eksperimentoj. Anstataŭ pensadi per
vortoj, liakaze, la ideoj venadis antaŭe, kaj
nur poste li esprimadis ilin pervorte.

Pauline kaj Hermann havis duan kaj lastan
idon en novembro de 1881, ĉi-foje estis infan-
ino, al kiu ili donis la nomon Maria, kvankam

ĉi tiu dum sia tuta vivo konservis la reduktan
formon: Maja. Ŝi estis ĉiam la plej intima
spirita kunulino de sia frato. La familio Eins-

tein loĝadis en komforta domo kun grandaj
arboj kaj eleganta ĝardeno en loĝ-kvartalo
en Munkeno, tiamaniere ke dum plejparto el

la infanaĝo de Alberto ili havis respektindan
burĝan travivadon. En 1882, kiam alvenis al
tiu urbo la familio Einstein, Munkeno havis
proksimume tricent milojn da enloĝantoj, 85

elcentoj el ili estis katolikoj kaj 2 elcentoj
judoj.
Alberto ne sentis inklinon ludi kun aliaj infa-

noj, sed preferis distriĝi solece, introvertite:
revoj, iluzioj, cerbumado, rebusoj, arkitektur-
ludiloj… kaj foj-foje sin montris kolerema,
agresema, laŭ aserto de lia fratino… Por li

estis tre grava kaj multe vekis lian intereson
iu markompaso kiun lia patro iam donacis al
li. Lia patrino, kiu estis lerta pianistino, deci-

dis ke Alberto ricevu instruon pri violon-
ludado; li konservis tiun konon kaj ekzerc-
adis ĝin dum sia tuta vivo.

Kvankam judoj, la gepatroj de Alberto ape-
naŭ praktikadis la religion de sia gento. Sam-
kiel multaj aliaj judoj de la zono, ili ne dis-

degnis asimiliĝi al la superreganta kulturo de
la lando. Do, kiam Alberto iĝis ses-jara kaj
devis ĉeesti lernejon, liaj gepatroj ne hezitis
enmatrikuligi lin en la katolikan lernejon de

la loĝ-kvartalo, kie li estis la sola judo inter
la sepdeko da lernantoj de sia lerno-klaso.
Ŝajnas ke Ejnŝtejno tre bone alĝustiĝis al la

katolika instruado de tiu centro kie, cetere,

111