Page 109 - heleco-96
P. 109

Temante  pri  Alberto  Ejnŝtejno  nepre  pre-
            zentiĝas  la  demandoj:  Kiamaniere  funkciis
            lia  menso?  Kio  iĝis  lin  genia?  Tiujn  de-
            mandojn faris al si multaj aliaj scienculoj;

            post  lia  morto  lia  cerbo  estis  ekzamenita
            kun ega intereso  far specialistoj pri biolo-
            gio celante malkovri la kialon de lia geni-

            eco.  Per  ĉi  tiu  raporto  ni  intencos  esplori
            ankaŭ kian estis la homa estaĵo kiu troviĝis
            malantaŭ,  aŭ  ene,  de  la  publika  personaĵo

            kia li iĝis.
            Liaj alportaĵoj al la scienca kono rilatas al
            aspektoj de la kosmo, de la universo, de la

            lumo, de la atoma kaj la subatoma funkci-
            ado…  Laŭ  liaj  ideoj,  la  spaco  estas  ligita
            kun  la  tempo  kaj dependas  de  la  materio-
            energio kiun ĝi enhavas. Laŭ la Teorio de la

            Relativeco, ne ekzistas la absoluta movo; ĝi
            ĉiam estas relativa al la situo de la observ-
            anto. Liaj samtempanoj ne tuj akceptis tiujn

            teoriojn de Ejnŝtejno, kaj eĉ nuntempe tiuj
            ideoj ne estas bone komprenataj.
            Sed plej grave estas ke kiam tiuj teorioj es-
            tis formulitaj, ili, eĉ se certaj, ne ŝajnis havi

            utilan praktikon. En la fizikaj kondiĉoj de la
            normala vivo, tiuj sciencaj asertoj de Ejnŝ-
            tejno havis nenian aplikon, sed hodiaŭ, kiam

            la disvolviĝo de la tekniko permesas obser-
            vi tra longaj distancoj kaj je malgranda ska-
            lo, atom-nivele, la homo havas alirecon al

            fizikaj kondiĉoj en kiuj estas perceptebla la
            ĝusteco de la teorioj de Ejnŝtejno kaj havas
            utilon  ties  aplikado.  Ekzemple,  por  la  geo-

            lokalizado. La t. n. Tutmonda loktrova siste-
            mo, angle: Global Positioning System,  (GPS),
            estas iloj funkciantaj ekde satelitoj, ege  dis-
            tance kaj rapidece, en kiuj ŝanĝiĝas la hor-

            loĝa  tempo-mezurado  laŭ  difinis  la  teorio
            de Ejnŝtejno. Oni devas kalkuladi laŭ tiu te-
            orio  ĉar  eraro  de  mikrosekundo  okazigus

            eraron de 300 metroj surtere.

                                                              109
   104   105   106   107   108   109   110   111   112   113   114