Page 180 - heleco-96

tris, ke tute ne estas strangaĵoj, tiuj matema-
tikaj vidindaĵoj, kiuj nur aperas en specialaj
kazoj, male, ili estas sufiĉe ĝeneralaj trajtoj
de la ĝenerala relativeco. Per tiu laboraĵo li

atingis la premion Adams de tiu jaro kun-
divide kun Roger Penrose. Poste Stefano,
kune kun Penrose, dediĉiĝis plu prilabori

tiujn teoremajn konceptojn esploritaj per la
doktoreca tezo. En la teorio disvolvita de ili
oni kontemplis ne nur la ekzistadon de tiuj

strangaĵoj sed ankaŭ la eblecon ke la univer-
so komenciĝis ĝuste kiel iu el tiuj raraĵoj.
Ilia komuna eseo atingis la duan lokon en la

konkurso Gravity Research Foundation de 1968.
En 1970 naskiĝis la dua ido de la geedzoj
Haŭkingo, ilia filino Lucy, kiu nuntempe es-
tas ĵurnalistino kaj novel-verkistino. En tiu

jaro 1970, Stefano kaj Penrose publikigis
pruvon, ke se la universo obeas la ĝeneralan
teorion de relativeco kaj alĝustiĝas al iu el la

modeloj de fizika kosmologio priskribitaj de
Alexander Friedmann, tiam do ĝi devis ko-
menciĝi kiel raraĵo. En 1969, Haŭkingo ak-
ceptis speciale kreitan stipendion kiel distin-

go pri Scienco por resti en Caius.
En 1970, Haŭkingo formulis tion, kio estis
konata kiel la dua leĝo pri dinamiko de la ni-

gra truo, ke la eventa horizonto de nigra truo
neniam povas malgrandiĝi. Kun James M.
Bardeen kaj Brandon Carter, li proponis la

kvar leĝojn de la mekaniko de la nigraj truoj,
sugestante ian analogion kun termodi-nami-
ko. Por ĉagreno de Haŭkingo, Jacob Beken-

stein, diplomiĝinto de John Wheeler, pluen-
iris, kaj finfine ĝuste, aplikis termodinami-
kajn konceptojn laŭlitere.
En la fruaj 1970-aj jaroj, la laboro de Haŭ-

kingo kun Carter, Werner Israel, kaj David
C. Robinson forte subtenis la senharan teo-
remon de Wheeler, kiu deklaras, ke ĉiu ajn

estus la originala materialo kreita de nigra

180