Page 129 - heleco-97
P. 129

el la esencaj servoj (akvo, kloakaĵo, elektro, gaso)
            funkciis. La rusoj multe penadis por provizi manĝon
            kaj ian higienon al la loĝantaro. La rabado, dispred-

            ado, seksperfortado de virinoj (80.000), ekzekutoj (de
            junaj hitleranoj, policanoj, soldatoj) estis multenom-
            braj. Rezisto estis senutila: Dönitz negocis la kapitula-

            con. Iom post iom, dum la sekvaj semajnoj la ger-
            manaj trupoj en la diversaj frontoj kapitulacis. Tiuj
            naziaj gvidantoj kiuj ne sukcesis forfuĝi estis kapt-
            itaj. Himmler sin mortigis post lia arestado. En Eŭ-
            ropo finiĝis la milito.

            La aliancaj gvidantoj denove renkontiĝis. Ĉi-foje
            ili faris tion en Pocdamo, en la eksteraĵo de Berlino,
            ekde la 17-a de julio de 1945. Ne estis la samaj:

            Harry Truman estis la sukcedinto de la forpasinta
            Roosevelt. Churchill, fiaskinte en politika balotado
            en lia lando, cedis la britan reprezentadon en Pocda-
            mo  al  Clement  Attlee,  la  lidero  de  la  Laborista
            Partio.  En  tiu  konferenco  aperis  jam  la  signoj  de

            malakordo inter la okcidentaj potencoj kaj Sovet-
            unio, kiu poste konkretiĝis en la t. n. «Malvarma
            Milito». Japanio estis la lasta epizodo de la Dua

            Mond-Milito. La disvolviĝo de la milito en tiu azia
            fronto montris ke la japanaj trupoj estis tre malfacile
            kaj altekoste venkeblaj sur la tereno, sed Usono gaj-
            nis tiun militon ekde areo, per intensaj bombard-
            adoj sur la japanaj urboj, kiuj kulminis per la ĵetado

            de atombomboj sur du urboj: Hiroshima kaj Naga-
            saki. En Pocdamo Truman anoncis, ke lia lando jam
            disponis je tiu nova kaj potenca armilo. Krome, en

            aŭgusto, tri monatojn post la kapitulaco de Germa-
            nio, ankaŭ Sovetunio eniris en la militon kontraŭ
            la japanoj. La imperiestro Hiro Hito alparolis per-
            radie al la japana popolo, io eksterordinara laŭ la
            kutimoj de la lando, kaj anoncis ke estis konvena

            la ĉeso de la milito ĉar la malamiko disponis je «ia
            tre kruela bombo». Kvankam oni ne uzis la vorton
            «kapitulaco», la interakordo por la ĉeso de la milito,

            fakte, estis senkondiĉa alĝustiĝo de la japanoj al
            la postuloj de la venkintaj potencoj. Eĉ oni faris juĝ-
            proceson  al  la  japanaj  lideroj  respondeculoj  de
            militaj krimoj.  Sed oni  respektis  la figuron kaj  la

                                                              129
   124   125   126   127   128   129   130   131   132   133   134