Page 158 - heleco-97
P. 158

stranga estas la kazo, pro ties usona deveno, de la entre-
       prenisto Henry Ford, fondinto de la fama kompanio

       Ford Motor Company kaj pioniro de la amasa produkt-
       ado per  labor-divido.  En  1918  li  akiris  la  ĵurnalon,
       The Dearborn Independent, kaj ekde 1920 ĝis 1927

       li  publikigis  per  ĝi  kontraŭ-judan  materialon,  inte-
       ralie «La Protokoloj de la cionaj saĝuloj». En tiu jar-
       deko Henry Ford publikigis libron titolitan: «La inter-
       nacia judo. La plej granda tutmonda problemo». En tiu

       periodo li elstaris kiel respektata proparolanto de la
       ekstrema desktraro de la lando. Hitlero havis portre-
       ton de Ford surmure en sia oficejo. En 1938 la ger-

       mana konsulo en Usono transdonis al Ford la meda-
       lon de la «Ordeno de la Germana Aglo» aljuĝita de
       Hitlero. Ford mem agnoskis ke lia kontraŭjuda sento
       estis influita de la fama verko: «La Protokoloj de la cio-

       naj saĝuloj». Strikte parolante, tiu verko ne estas ras-
       isma kvankam, jes ja, kontraŭjuda. Ĝi ne devenas el la
       germana medio sed el la slava; ĝi estis verkita de rusa

       aristokrata oficiro de la cara kortego por senkreditigi
       la judojn, kiujn oni akuzas per tiu verko celi tutmon-
       dan superregadon. Tiusence la verko utilis ankaŭ por la

       naziista propagando sed estis/as uzata por kontraŭjuda
       propagando ankaŭ en aliaj medioj sen rilato kun la fa-
       ŝisma afero.

       Ne nur en la epoko antaŭ la Dua Mond-Milito estis ne-
       germanaj simpatiantoj de la naziismo. Ankaŭ post la
       milita malvenko de la faŝismo oni publikigis librojn
       kies aŭtoroj, iu aŭ alimaniere, intencis pravigi la mov-

       adon kaj ties liderojn. Tia estas la kazo de, ekzem-
       ple, la franca Jean Mabire (1927-2006). Engaĝita en
       normandaj regionismaj rondoj, li defendis novpagan-

       ismon kaj esprimis politikan penson klasifikitan kiel eks-
       tremdekstra, proksima al nov-faŝismaj rondoj. Li estis
       aŭtoro de multaj libroj dediĉitaj al historio, ĉefe tiu
       de la dua mondmilito kaj la Waffen-SS. Dum sia milit-

       servo en 1954-55, li iĝis paraŝutisto. Poste li havis, ĝis
       1959 ian militistan dediĉon en Alĝerio kaj aliloke, kaj
       ricevis kelkajn ordenojn kaj iun premion pro iu ĵur-

       nala raporto. Fakte, de tiam li rolis kiel ĵurnalisto kaj
       ankaŭ publikigis kelkajn librojn. Post la sendepend-

                                                        158
   153   154   155   156   157   158   159   160   161   162   163