Page 91 - heleco-97
P. 91

teritorio de Litovia Respubliko. Kroma ĝojo-kialo por la
            nazia  reĝimo  estis  la  fina  rezulto  de  la  hispana  civil-

            milito.  La  1-an  de  aprilo  la  Ĉef-Generalo  F.  Franko
            anoncis la faŝistan venkon anoncante: Hodiaŭ, kaptita
            kaj senarmigita la Ruĝa Armeo, la naciaj trupoj atingis

            siajn  lastajn  militajn  celojn.  La  milito  finiĝis.  La  ne-
            diskutebla lidero de la faŝisma Hispanio estis tiu Fran-
            cisko Franko, sed li apartenis al ia stilo tre malsama ol
            tiuj  de  Mussolino  kaj  Hitlero;  li  estis  arme-estro,  ne

            karisma lidero de faŝisma partio. Malaperinte el la scen-
            ejo la lidero de Falango, Franko  manovris  por  kontroli

            tiun  partion,  kies  membraro,  krome,  estis  kreskiĝante
            dum  la  milito.  Li  decidis  la unuiĝon  de  tiu  partio  kun
            aliaj  organizaĵoj  de  la  hispana  dekstraro:  la  karlistoj
            kaj aliaj  monarkiistoj, krom aliaj burĝaj kaj katolikaj

            organizaĵoj. Kompreneble, tiu artefaritaĵo ne respegulis la
            realon de la hispana dekstraro, kaj estis rezisto akcepti
            ĝin, ĉefe en la Falango. Ĉi tiu partio, manke de José

            Antonio Primo-de-Rivera elektis novan lideron, Federico
            Manuel Hedilla, kiu tamen devis alfronti la oponon de iuj
            sektoroj  de  Falango.  Franko  instigis  kaj  profitis  tiujn

            internajn kverelojn de Falango por certigi al si la tutan
            kontrolon de ĉiuj sociaj fortoj de la hispana dekstraro.
            Sed fine li devis severe puni Hedilla-n kaj ties sekvantojn.

            Venkinte en tiu interna fronto kaj poste ankaŭ kontraŭ la
            ruĝuloj, de tiam estis en Eŭropo kroma faŝista lando. Tio
            eksplikas la optimismon kaj eŭforion de la faŝistaj hie-

            rarkoj.  Ili sin sentis nehaltigeblaj, kaj sekve de tio ili
            entreprenis novajn konkeraĵojn.
            Ilia sekva celo estis Polujo. Laŭ la tiama landlimoj de

            Polujo, fiksitaj de la Traktato de Versajlo, ĉi ties norda
            flanko apudis al la Balta Maro kaj tio tranĉis la germa-
            nan teritorion, en du partojn. La pola teritorio inter am-
            baŭ Germanio-pecoj nomiĝis «Koridoro de Danzingo».

            Hitlero provis premi Polion same kiel li estis farinte kun
            Ĉeĥoslovakio kaj Litovio, sed ĉi-foje tiu strategio ne

            funkciis. La pola registaro rezistis kaj subskribis kun
            Francio  kaj  Britio  interakordon  kiu  garantius  la  sen-
            dependecon de Polujo. Hitlero komprenis ke estos ne-
            evitebla  la  milito  por  solvi  tiun  aferon  de  Polio,  kaj

            komencis studi la koncernan strategion.
                                                              91
   86   87   88   89   90   91   92   93   94   95   96