Page 15 - argentinaj verketoj

ĉas al sia diino, post kiam ili kultis la Dion de la

blankuloj. Tio estas, unue ili kultas Dion kaj poste ili

kultas sian diinon.
Por trompi la hispanajn aŭtoritatulojn ili adaptis sian

religion al la katolika kaj koincidigis siajn paganajn

festojn kun tiuj de la nova religio. Oni malpermesis al

ili festi la Caja-on, t. e., la feston de Paĉamama, sed ili

koincidigis ĝin kun la Karnavalo, kiu ankaŭ estas ĝoj-

iga festo; kaj ĉi tie, en Amaicha del Valle, malgranda

urbo de la Kalĉakiaj Valoj de Tukumano, kien oni in-

vitis min pasigi tiujn gajajn tagojn, oni malkaŝe no-

mas ĝin hispane «la fiesta de Paĉamama».

Ankaŭ oni malpermesis al ili celebri la feston de Ciki,

dum kiu la kalĉakioj oferis al la kruela dio infanon

naskitan post la la antaŭa festo, t. e., infanon ankoraŭ

ne unujaran. Kompreneble, la hispanoj malpermesis la

infanoferojn kaj nun la infanoj estas anstataŭigataj de

«guaguas», t. e., de pupetoj el bakita pasto. Anstataŭ

pendigi sur la arboj la oferojn al la kruela dio, ili
pendigas mangaĵojn kaj frandaĵojn sur salikaj branĉoj

kaj 1a Cika festo transformiĝis en la nunan ĵaŭdon de

la kunpatrinoj (jueves de las comadres) per kiu ko-

menciĝas la Caja-o.

Sed ili faris iom pli: ili adaptis la katolikan religion

kaj transformis ĝin en politeistan, ĉar ili ne adoras
Dion, sed adoras la sanktulojn. Mi opinias ke en la

tuta katolika mondo ne ekzistas popolo kiu tiel pro-

funde kultas la sanktulojn kiel la kalĉakioj. En la

humilaj ranĉoj, najlitajn sur la adobaj muroj, oni vidas

multnombrajn bildojn pri sanktuloj kun maloftaj no-

moj; kelkfoje ĉi tiuj bildoj reprezentas personojn, kiuj
15
ankoraŭ ne estas sanktuloj,