Page 20 - heleco-95_Neat

Kaj unu el la Fariseoj petis lin, ke li manĝu kun konkeranto, kiel Aleksandro de Makedonio, kiu atin- li. Kaj li eniris en la domon de la Fariseo, kaj sidiĝis gus, favore al la juda popolo, grandan imperion simile ĉe manĝo. Kaj jen estis en la urbo virino pekulino; al tiu tiama de la romianoj. Por la koncerna sanktole- kaj kiam ŝi eksciis, ke Jesuo sidas ĉe manĝo en la do- ado de tia Mesio jam estis preparita la koncerna mate- mo de la Fariseo, ŝi alportis alabastran vazon da rialo. En februaro de 1989 la ĵurnaloj informis ke oka- ŝmiraĵo, kaj starante malantaŭe ĉe liaj piedoj, plor- zis en Israelo interesa arkeologia eltrovo: oni trovis iun ante, ŝi komencis priverŝi liajn piedojn per ŝiaj lar- ujon kiu enhavis tiutipan oleon kiel tiu uzita por la moj, kaj viŝis ilin per la haroj de sia kapo, kaj kisadis konsekrado de la reĝoj kaj la grandaj sacerdotoj. Oni liajn piedojn, kaj ŝmiris ilin per la ŝmiraĵo. Kaj kiam kalkulis ke la antikveco de tiu objekto estis, proksim- la Fariseo, kiu lin invitis, tion vidis, li parolis en si, ume, du mil jaroj, do la epoko de Jesuo. Ĉi tiu, kiam iu dirante: Ĉi tiu, se li estus profeto, ja scius, kiu kaj kia entuziasma amaso volis proklami lin reĝo, eskapis for- virino lin tuŝas, ke ŝi estas pekulino. Kaj responde kure. Se li estus akceptinta estus aperinta iu simila ole- Jesuo diris al li: Simon, mi havas ion diri al vi. Kaj li ujo, eble ĉi tiu mem kiun oni eltrovis en 1989, por kon- diris: Majstro, parolu. Unu pruntedoninto havis du sekri lin. Tiukaze li devus entrepreni militon kontraŭ la ŝuldantojn; unu ŝuldis kvincent denarojn, kaj la alia reĝo Herodo Antipaso kaj kontraŭ la romianoj, li devus kvindek. Kiam ili havis nenion, per kio pagi, li pardo- efektivigi ĉiutipan perforton, kontraŭ la malamikoj, nis al ambaŭ la ŝuldon. Kiu el ili do lin pli amos? Si- kontraŭ rivalaj pretendantoj… li estus servita de multaj mon responde diris: Tiu, mi supozas, al kiu pardonis homoj. Tiele funkcias la regnoj de ĉi tiu mondo, sed al la pli grandan ŝuldon. Kaj li diris al li: Vi prave ju- li estis klare ke sia regno ne estas kiel tiuj de ĉi tiu ĝis. Kaj sin turnante al la virino, li diris al Simon: Ĉu mondo, kaj ke la plejranga en sia regno estas tiu kiu vi vidas ĉi tiun virinon? Mi servas la regatojn. Jesuo ak- eniris en vian domon, vi ne ceptis la plej malaltan funk- donis al mi akvon por la pie- cion, kiun socio povas asigni doj; sed ŝi priverŝis miajn pie- al iu: tiu de ekzekutita delikt- dojn per siaj larmoj kaj viŝis ulo. Nu, kiel respeguliĝis tio ilin per siaj haroj. Vi ne donis en la ceremonio de lia oleado? al mi kison; sed ŝi, de la tem- Estis neniu solenaĵo; ne sankt- po, kiam mi eniris, ne ĉesis oleis lin Granda Pastro, sed iu kisadi miajn piedojn. Vi ne virino kaj krome putino, la ŝmiris mian kapon per oleo; plej malalta rango en la hebrea sed ŝi ŝmiris miajn piedojn socio. Tiu estas la simbolo ki- per ŝmiraĵo. Pro tio mi diras un ni vidas en la evangelia sce- al vi: Ŝiaj pekoj, kiuj estas no kiun ni pritemas. Li rom- multaj, estas pardonitaj; ĉar pis la tradician skemon de so- ŝi multe amis; sed al kiu mal- cio bazita sur la klasoj kaj multo estas pardonita, tiu rangoj, li estis vera kontraŭ- malmulte amas. Kaj li diris al sistemulo. ŝi: Viaj pekoj estas pardon- Tion vidite, povas ŝajni ke en itaj. Kaj tiuj, kiuj sidis ĉe socio kiu sin difinas kiel krist- manĝo kun li, komencis diri ana, la situacio de la inoj kaj inter si: Kiu estas ĉi tiu, kiu La evangelia sceno de la ino kiu ŝmiris la piedojn de la malaltranguloj ĝenerale eĉ pardonas pekojn? Kaj li di- de Jesuo havas altan simbolan signifon, Tiu Mesio devus estis alia ol ĝi reale es- ris al la virino: Via fido vin ne estis sanktoleita en solena ceremonio far Gran- tas, aŭ pli ĝuste, devus ekzisti savis; iru en pacon. da Pastro sed far virino kaj krome putino. nenian ajn diferencon inter La sama rakonto aperas ankaŭ ĉiuj homaj estaĵoj. Kial ne es- en Mateo 26; 6-13, Marko 14 kaj Johano 12; 1-8 kun tis/as tiele? Responde al tio oni devas klarigi ke asigni iuj diferencoj. Sed ni vidas en tiu evangelia peco ion la titolon je “kristana” al iu socio signifas nur ke tiu kion, eble, la evangeliistoj mem ne vidis. Unue ni aten- socio akceptis la kulton kaj aliajn eksterajn signojn de tu pri la titolo “Kristo” kiun la sekvantoj de Jesuo, kaj tiu religio, ne ke ĝi alprenis la valorojn de Jesuo- la historio ĝenerale, donis al li. Tiu vorto estas la hele- Kristo. Nur malmultaj homoj intencas alĝustigi sian vi- na traduko de la hebrea vorto “Mesio”, kiu signifas von al la spirito de la instruo de Jesuo, kaj tiuj homoj “Sanktoleito”. Sanktoleado aǔ ŝmirado estis, en la he- ĉiam estis kaj daŭre estas tre malabundaj. Konkrete, brea kulturo, ceremonio per kiu oni konsekradis la re- jam la unuaj generacioj p. K, komencis perfidi lian me- ĝojn, t. e. ceremonio samsignifa kiel la kronado aŭ sur- saĝon. Inter la unuaj kristanoj elstaris, kiel gvidantoj, tronigado de aliaj kulturoj. Kompreneble, tiu sanktole- dekduo da viroj, kiuj asignis al si la titolon je “aposto- ado de Mesio devus esti ege solena ceremonio kaj la loj”; oni ne scias kio okazis kun tiuj virinoj kiuj iam ŝmiradon farus Granda Pastro. La Mesio kiun la judoj estis esenca parto de la sekvantaro de la Majstro. La estis atendante kaj esperante de antaŭ kelkaj jarcentoj sola ina figuro apud tiu dekduo da apostoloj estis tiu de estus, laŭ ilia ideo, iu speciale granda reĝo, Reĝo de la patrino de la Mesio. Ne estas klare kiun rolon ŝi Reĝoj. Konkrete, oni esperis ke tiu Mesio estu granda havis ene de tiu grupo sed poste ŝia figuro estis uzata 20