Page 78 - heleco-96
P. 78

Claude Monet, Auguste Renoir, Vincent van Gogh, Claude Debussy, Henri

       de Toulouse-Lautrec… La Eiffel-turo estis inaŭgurita por la Internacia Eks-
       pozicio de Parizo de 1889, la gaso-lampoj de la stratoj de Parizo komencis esti
       anstataŭataj de elektraj lampoj. Telefonoj, elektraj tramoj kaj aliaj teknologioj
       estis ŝanĝante la aspekton de Parizo.

       Sed ankaŭ oni estis disvolviĝante en Francio aliaj malpli helaj fenomenoj, kiel
       ekzemple la timo kaj la malamo al la fremduloj, al la judoj... La franca egoo
       estis humiligita okaze de la malvenko de tiu lando en la milito kontraŭ Prusio

       (1870-1871). Poste okazis en Parizo ribelo, la tiel nomata Pariza Komunumo,
       kies perforta disvolviĝo kaj sufokado konstituis egan krizon por la lando. En
       1894 la franca kontraŭ-judismo atingis intensan akrecon per la t. n. “Dreyfus-

       afero”. En tiu epoko ankaŭ estis speciale notinda la anarkiisma perforto. Inter
       1892 kaj 1894, 11 anarkiistaj bomboj eksplodis en Parizo. La scienco tiam iome
       estis misfama; kritikadis ĝin tiuj kiuj estis konsternitaj pro la vojo kiun estis

       trairante la francaj institucioj. Multaj personoj pensis ke la scienco, per ĉi ties
       emfazo pri la racio kaj la ŝajna kulto al la pozitivismo, ŝajnis apogi la kontraŭ-
       religiajn liderojn de la Tria Respubliko. La sciencistoj emis fari asertojn mal-
       multe realismaj pri la scienco kaj la teknologio, tamen, iuj sciencaj progresoj

       naskiĝis en tiu periodo. Maria kaj Pierre Kurio estis inter la sciencistoj kiuj
       pensis ke la savo estis en la scienco kaj la racio.
       Konvinkita pri la graveco de la scienco, Maria Kurio estis plendecidita atingi

       doktorecon, nepra kondiĉo por ke ŝia esplorado estu respektata de la akademia
       mondo. Tiam neniu virino estis fininte tiun karieron en Eŭropo. Por ŝi, atingi
       tiun celon estus granda defio kiel virino, edzino kaj patrino. Ŝi komencis pri-
       pensi konvenan temon por sia doktoreca tezo, kaj centrigis sian atenton en la

       malkovron de la ikso-radioj far Wilhelm Röntgen en 1895. Röntgen studis la
       proprecojn de la katodaj radioj kaj ĉi ties efikon sur surfacoj kovritaj de fosfor-
       eska substanco. En la kurso de lia eksperimentado li malkovris ke la fosforeska

       lumo ne estis generita de la elektraj katodaj radioj al kiuj li submetis la pape-
       rojn impregnitajn je plateno-cianido de bario. Li venis al la konkludo ke temis
       pri iaj malkonataj radioj kapablaj pasi trans solidaj materialoj kaj ne devojig-

       eblaj de elektraj aŭ magnetaj kampoj. Ne konante la naturon de tiu radiado li
       nomis ĝin «ikso-radioj». En posta eksperimentado, li senmovigis la manon de
       sia edzino sur fot-plako submetita al tia radiado. Post rivelado de la plako li

       vidis ke en la bildo de la mano elstaris la ombroj de la ostoj kaj de la ringo kiun
       ŝi havis en unu fingro. Do, krom la strangan radiadon mem, Röntgen malkovris
       iun  ĝian  interesan  aplikon.  Pro  tiu  malkovro  li  ricevis  la  Nobel-Premion  de
       Fiziko de la jaro 1901. Fascinis la sciencan mondon malkovri ke tiuj radioj ka-

       pablis trapenetri la karnon sed ne la ostoj, kio utilas, interalie, en la medicina
       kampo por ekzameni la internon de la homa korpo. Röntgen iĝis heroo, kun
       granda bedaŭro liaflanke ĉar de tiam la esplorado en tiu tereno jam ne plu povis


                                                         78
   73   74   75   76   77   78   79   80   81   82   83