Page 113 - heleco-97
P. 113

unuaj tagoj de la invado al Sicilio, kiel komplemento
            al ĝi, sed ankaŭ en preparo por la estonta invado
            de Italio. Krom aliaj urboj, Romo mem estis bom-

            bardata la 19-an de julio per pli 800 aviadiloj: mortis
            proksimume 3.000 personoj, kaj 11.000 rezultis vund-
            itaj. Kompreneble, ĉi tio kaj la antaŭaj malvenkoj

            de  la  italaj  trupoj  kontribuis  pliruinigi  la  presti-
            ĝon de la Duce en la lando. Ĉi tio kondukis al dra-
            ma, decide politika kaj historia rezolucio. La 25-an
            de julio, la Granda  Faŝisma  Konsilio,  urĝe  kun-
            venanta, voĉdonis favore (19 voĉoj kontraŭ 9) pri

            mocio prezentita de Dino Grandi kaj subtenata de
            aliaj gvidantoj de la faŝisma partio: Ciano, De Bono,
            Marinelli... kiu postulis ke Mussolino rezignu gvid-

            adon de la italaj armeo-trupoj, fakte, temis pri decid-
            propono de cenzuro  kontraŭ la gvidanto de la faŝ-
            ismo,  kies  aprobo  permesis  al  la  reĝo  Viktoro  En-
            manuelo la 3-a ĉesi kaj aresti la Dukon. La reĝo
            nomumis generalon Badoglio kiel novan estron de

            la registaro. Estis eĉ ne unu protesta gesto en Italio
            pro la falo de Mussolino kaj la ĉeso de ĉi ties reĝi-
            mo.  La nova  registaro negocis  armisticon  kun  la

            aliancanoj, kiu estis subskribita la 3-an de septem-
            bro kaj publikigita kvin tagojn poste.
            La falo de faŝismo kaj la eliro de Italio el la milito
            vekis grandan esperon por tiu lando, sed la realo estis
            alia. La 9-an de septembro la germanoj, kiuj havis

            en Italio naŭdek diviziojn kaj proksimume mil aviad-
            ilojn, plifortigitaj per trupoj transigitaj tre rapide
            el Balkanio, Grekio kaj eĉ Rusujo, okupis Romon

            kaj la tutan Italion ĝis Napolo. La reĝo deklaris Ro-
            mon "malfermita urbo", kio laŭ militaj terminoj sig-
            nifis, ke ĝi devas esti nek defendata nek atakata.
            Li kaj la registaro de Badoglio fuĝis al Brindizio,
            kie estis establita la t. n. "Reĝlando de la Sudo".

            La armistico de Badoglio tamen lasis la italan ar-
            meon sen ordonoj. La germanoj dediĉiĝis senarm-
            igi ĝin en Italio, kaj en la landoj, insuloj, kaj eĉ

            frontoj kiel en Rusio, sub okupo de faŝisma Italio.
            En multaj lokoj, la italaj trupoj alfrontis la germa-
            nojn kaj estis kelkmilo da mortintoj kaj multe pli
            da arestitoj senditaj al labor-koncentrejoj.

                                                              113
   108   109   110   111   112   113   114   115   116   117   118