Page 173 - heleco-97
P. 173

Ankoraŭ dum la epoko de la faŝista kaj nazia reĝimoj,
            sed jam dum la mond-milito, oni faris filmojn pri ili
            ankaŭ for de la faŝima medio. Ni prirecenzos du film-

            itajn en Usono, ambaŭ komikaj, satiraj t. e. ridind-
            igante tiujn reĝimojn.
            Unu el ili estas la titolita «The Great Dictator» (La

            Granda Diktatoro);  estas filmo el 1940 kun scenaro,
            reĝisorado kaj aktorado de Charles Chaplin. Ĉi tiu estis
            lia unua parolata filmo. La verko estas furioza kon-
            damno de la naziismo, la faŝismo, la kontraŭjud-
            ismo kaj ĉiuj diktaturoj ĝenerale. Dum ĝia filmado,

            Usono ankoraŭ ne estis ekmilitinte kontraŭ la Nazia
            Germanio. Chaplin ludas ambaŭ ĉefajn rolojn: tiun de
            senkompata nazia diktatoro kaj tiun de persekutita

            juda barbiro. La filmo estis proponita por kvin pre-
            mioj ĉe la 13-a Ĉiujara Oskaro, sed atingis neniun.
            Chaplin preparis la scenaron laŭlonge de 1938 kaj
            1939, kaj ekfilmis ekde septembro de tiu lasta jaro,
            semajnon post la eksplodo de la dua mondmilito.

            La filmado finiĝis preskaŭ ses monatojn poste. Iuj
            anonc-tabuloj en la getaj fenestroj de la filmo estas
            skribitaj en Esperanto, lingvo kiun Hitlero kondamnis

            kiel juda komploto internaciigi kaj detrui la germa-
            nan kulturon, eble ĉar ĝia fondinto, L. L. Zamenhof,
            estis pola judo.
            La filmo To be or not to be (Esti aŭ ne esti) estis
            prezentita en la jaro 1942. La titolo estas referenco

            al la fama monologo "Esti aŭ ne esti" en la teatraĵo
            «Hamleto» de Ŝekspiro. Ĝi estis reĝisorita de Ernst
            Lubitsch kaj ĉefroligita de Carole Lombard, Jack Benny,

            Robert Stack, Felix Bressart… La intrigo koncernas
            grupon de aktoroj en Nazi-okupata Varsovio, kiuj
            uzas siajn kapablojn alivestiĝi kaj agante por trom-
            pi  la  okupantajn  trupojn.  La  celo  de  la  filmo  estis,
            iusence,  ridindigi  la  Hitleron  kaj  la  naziistojn,  kaj

            Lubitsch uzas mirigan mokadon por la epoko, per la
            abundo de scenojn kun duobla senco. La scenaro de
            la  filmo  estis  adaptita  el  la  rakonto  de  Melchior

            Lengyel. En la jaro 1996, ĝi estis elektita por ties
            konservado en la Nacia Filmregistro de Usono fare
            de la Biblioteko de Kongreso kiel "kulture, historie
            aŭ estetike signifa".

                                                              173
   168   169   170   171   172   173   174   175   176   177   178