Page 122 - heleco
P. 122

Ade oni devas memori ke, kvankam nia raportado temas pri la korupto en Hispanio, ni
       devas atenti ankaŭ pri la faktoj kaj eventoj de la epoko en kiu la koruptado okazis; ĝi
       estas la fono aŭ scenejo sur kiu disvolviĝas tiu opereto kiu estas la korupto en

       Hispanio. Nu, ni priskribu la duan kaj lastan etapon de la frankisma reĝimo, kiu,
       laŭ la arbitra divido kiun ni faras, komencas en la jaro 1960. Tiam, la frankisma

       reĝimo estis spertinte, eĉ se la popolo ne perceptis tion, ian evoluon aŭ mutacion, se
       ne de la diktatoreca naturo de la frankismo,  jes ja de la fortoj kiuj demarŝis la
       politikan potencon de la reĝimo. Konkrete, la faŝism-tipa  Falango estis perdinte
       influon profite al la Opus Dei, ia speco je katolika masonaro, ĉu filio de la tradicia,

       klasika framasonaro?, eble… aŭ eble ne… sed ĉiukaze plendediĉita al la sama
       celo, t. e. la konservado de la burĝa, kapitalista sociekonomia sistemo.
       Al tiu  Opus  Dei  apartenis, en tiu jaro 1960, la ĉefaj  ministroj de la registaro de

       Franco, kies fakta gvidanto estis Luis Carrero Blanco. En la ekonomia kampo, la
       klopodoj  de  Ullastres  kaj  Navarro  Rubio  komencis  doni  fruktojn  ekde  tiam.
       Franco, atribuis al sia genieco kaj prudento la “ekonomian miraklon” kiu estis
       rezulto de liberala ekonomio kaj integriĝo en la internacian kapitalist-sistemon,

       kiun li estis kondamninte ekde 1939. Ĉar krome estis epoko de daŭra internacia
       ekonomia  kresko,  eblis  la  eksportadon  de  troa  labor-forto,  plejparte  al  norda
       Eŭropo, kio generis sendaĵon de fremda valuto al Hispanio kaj ankaŭ produktis

       potencan  turisman  industrion  por  germanoj,  francoj  kaj  britoj  kiuj  provizis
       Hispanion per valoraj valutoj. Al la kontraŭkomunismo kiu alportis la usonan
       helpon meze de la 1950-aj jaroj aldoniĝis la altiro al eksterlandaj investantoj la
       ekzisto de subpremaj laborleĝoj en Hispanio, same kiel la facileco por la re-

       patriigo  de  profitoj;  Hispanio  iĝis  dolĉa  celo  por  eksterlandaj  investoj  en  la
       fruaj 1960-aj jaroj.

       La teknokratoj estis tre fortigitaj per la relativa sukceso de la Stabiliga Plano.
       La  ekonomiaj  ŝanĝoj  implicitaj  en  iliaj  politikoj  kaŭzis  la  senesperon  de  la
       Falango.  La  19-an  de  decembro  de  1960,  Navarro  Rubio  anoncis  la  unuan
       Planon pri Disvolvigo, kiu estis preparita kunlabore kun la Monda Banko. Sed

       la reĝimo estis malvolonta fari ŝanĝojn al sia politika formo de diktaturo. En
                                                        122
   117   118   119   120   121   122   123   124   125   126   127