Page 169 - heleco

Eŭskio de la 3-a ĝis la 5-a de februaro 1981. La vojaĝo
estis senbriligita de kontraŭhispanaj manifestacioj en la flug-

haveno de Vitorio kaj en la Asemblea Domo de Guernica.
La reĝo eltenis digne kaj trankvile la interrompojn kaj
insultojn al sia parolado de la membroj de la eŭskaj radikalaj

naciistoj. Lia respondo havis ege favoran efikon al la eŭska
publika opinio. Tamen, la insultoj al la Supera Komandanto
de la Armeo ĉagrenis la puĉistojn.

Du ETA-kidnapoj eĉ pli severigis la situacion. Tiu de la
riĉa industriisto Luis Suñer estis simpla ago de ĉantaĝo.
Tre malsama kazo estis tiu de José María Ryan, ĉef-
inĝeniero de la atomcentralo Lemóniz. Post denunco de la

planto kiel simbolo de hispana ekspluato, ETA postulis
ĝian malkonstruon. La terorista organizo ignoris internaciajn
vokojn kaj manifestaciojn por la liberigo de Ryan, kiu

estis murdita la 6-an de februaro. Inter la protestoj kontraŭ
la ETA-agoj estis ĝenerala striko kaj amasaj manifestacioj
en Eŭskio. La ekstremdekstra furiozo de la Armeo responde
al la murdo de Ryan, kiel ETA ŝajnis atendi, estis esprimita

per incendia artikolo de la emerita generalo Fernando de
Santiago y Díaz de Mendívil, kiu, kun la titolo “Lima situa-
cio”, lamentis la senpovecon de la Ŝtato antaŭ la longa

listo de kidnapoj kaj murdoj de la organizo. De Santiago
citis la kreskantan balot-sindetenon kiel pruvon ke homoj
malaprobis “politikan konkubadon” kaj volis ke la armeo

savu Hispanion. Ekde meze de decembro 1980, la ĵurnalo
El Alcázar publikigas malkaŝajn alvokojn por milita puĉo
kun la subskribo de “Almendros” (Migdalujoj), indiko ke

io estis planita por la dua duono de februaro, kiam la
migdalarbo normale floras. Aldone al la stabo de la gazeto, la
Almendros-kolektivo inkludis plurajn konatajn ekstrem-
dekstrajn oficirojn, inkluzive de Generalo De Santiago

kaj Kolonelo San Martín, nun Ĉefo de Plejalta Stabo de
la Kirasita Divizio. La grupo havis la subtenon de influaj
civilaj ekstremdekstruloj, kiel Girón de Velasco kaj Juan

García Carrés. Ili sopiris al pli malkaŝe frankisma puĉo
ol la mola opcio de Armada aŭ la plano de la koloneloj.
Liaj esperoj estis fiksitaj sur Milans del Bosch.
Calvo Sotelo prezentiĝis antaŭ la Korteso por la formala

investitura proceduro la 20-an de februaro, en kunteksto
de surdigaj onidiroj pri puĉo. La suspektinda morto de

169