Page 43 - heleco
P. 43

donis  iun  neatenditan  ĝiron  al  la  revolucio  en  tiu
            lando kaj al la politikaj aferoj en Eŭropo.  Eble jam

            dekomence la franca konsulo, poste imperiestro, vidis
            kiom multe povus utili al liaj politikaj planoj tiutipa
            koruptebla ĉef-ministro en la hispana kortego.

            En novembro de tiu jaro 1800 alvenis al la kortego
            de Madrido iu speciala ambasadoro de Francio kun
            tre konkretaj planoj por la kunlaborado inter Francio
            kaj Hispanio. Temis pri Luciano Bonaparto, frato de

            Napoleono. La korespondado de tiu ambasadoro kun
            lia frato tre multe helpas nin kompreni la tiaman si-
            tuacion de Hispanio kaj la koruptadon ĉi tie regantan.

            Luciano estis dum unu jaro kaj tri monatoj kiel am-                   La grafino de Chinchón,
            basadoro en Madrido, de novembro de 1800 al februa-                        Edzino de Godoy
            ro  de  1802.  Tiam  li  forlasis  Hispanion  kun  grandega
            riĉaĵo en oro, arta kolekto kaj la plej bonaj juveloj de

            la Krono. Ni vidu kiel li gajnis kaj akiris tiun riĉaĵon.
            Jen  la  unua  informo  “konfidenca”  kiun  li  sendis  al
            sia frato meze de decembro:
            Al la Unua Konsulo, mia kara frato. Al kia lando ci sen-
            dis min! La unua afero, kiun mi povas diri al ci, estas ke
            post tre malfacila vojaĝo, mi alvenis al Madrido preskaŭ
            kiel kiam mia patrino akuŝis min, ĉar transirante la mont-
            ĉenon, kiu ĉirkaŭas la ĉefurbon, tra la pasejo, kiun ili

            nomas Somosierra, mia veturilo kaj tiuj, kiuj akompanis
            min, kaj eĉ la eskorto, estis atakitaj de granda grupo de
            banditoj, kiuj ŝtelis ĉion de ni, ili nur lasis al ni niajn
            kostumojn kaj, hazarde, niajn ĉevalojn.
            Frato, ĉi tiu lando estas putrinta, ruinigita kaj faliĝinta,
            laŭ tio, kion mi ĝis nun povis priesplori. Mi eliris kelkajn
            noktojn, por orienti min kaj vidi per miaj propraj okuloj
            (la madridanoj vivas pli dumnokte ol dumtage) kaj mi
            ankoraŭ ne digestis mian surprizon. La malmoraleco de
            kutimoj teruras. La sodomita kaj sadisma amo, evidenta
            prostituado kaj ĝenerala malordo memorigis min pri la
            jaroj antaŭ la Revolucio de la 89-a jaro.
            En Madrido, la novriĉuloj: aĝiotistoj, provizantoj, spekul-
            antoj… kaŝvestitaj kiel mi-ne-scias-kio marŝas brak-en-
            brake kun siaj amantinoj, kiuj portas travideblajn robojn
            aŭ aspektas virece, kaj humiligas per siaj luksoj kaj arog-

            anta elmontrado tiujn, kiuj nur de tempo al tempo povas
            malbone  manĝi.  Ĝi  estas  socio  -mi  certigas  vin-  mal-
            konstruita, kie la malĉasteco, adulto, krimo, incesto, sen-
            honteco estas terura realaĵo. Ĝi estas malordo kaj morala
                                                              43
   38   39   40   41   42   43   44   45   46   47   48