Page 75 - heleco
P. 75

harmonion. En Maroko, granda parto el la malavaraj mon-
            rimedoj destinitaj al konstruado de vojoj kaj kazernoj, kaj

            aĉeto de provizoj, finiĝis en la poŝoj de la koloneloj kaj
            generaloj, kiuj, en kelkaj kazoj, eĉ alproprigis al si la
            monon teorie destinitan al subaĉeto de maŭraj estroj kiuj

            vere ne ekzistis. Per tiaj manovroj, kunligitaj kun la grand-
            skala  vendo  de  armilaro  far  ĉefoficiroj,  konsiderindaj
            riĉaĵoj estis amasigitaj. Same kiel la mispagitaj registrar-
            oficistoj  kiuj  vivtenis  sin  per  subaĉetaĵoj,  ankaŭ  la  mal-

            superaj  oficiroj  interŝanĝis  armeajn  provizojn  kiel  sapo,
            konstru-materialoj, manĝaĵoj, armiloj, municio… Oni mal-
            kovris ke en iu municio-deponejo, 77 milionoj da pesetoj

            estis elspezitaj lasante nenian ajnan kontan spuron. La ofi-
            ciroj kaj ties edzinoj interŝanĝadis armilojn kaj municion
            kontraŭ freŝaj legomoj en la marokaj merkatoj. Indiko
            de la grando de la koruptado estas la fakto ke, en 1921,

            kiam Santiago Alba estis ministro pri ŝtato, kun la helpo de
            Juan March, amasigis konsiderindan riĉaĵon vendante arm-
            ilojn al la marokaj ribelintoj. Tiam, la Trasmediterranea

            Firmao, de kiu March estis unu el la ĉefaj akciuloj, havis
            monopolon pri la transportado de soldatoj kaj materialoj
            al la nordafrika marbordo dum la milito. La korupto de

            la militistaro ne estis limigita al la maroka kolonio.
            Kaj, kiel dirite, en la fono kaj la bazo de la tuta sistemo
            estis  la  kacikismo;  ĉi  tiu  estis  kvazaŭ  institucio.  Same

            kiel la impost-kolektisto, la urbestro kaj la juĝisto, ankaŭ
            la  kaciko  povis  alproprigi  al  si  la  komunumajn  terojn,
            permesi al sia grego paŝti en la tereno de liaj najbaroj,
            devii la akvofluon el la bienoj de liaj malamikoj kaj ĝin

            kanaligi al la propraj, kaj fari laboraĵojn en siaj propraĵoj
            koste de la municipo. Komence de la regad-etapo de Miguel
            Primo-de-Rivera ŝajnis ke li volis meti finon al tia situacio

            de ĝenerala koruptado kaj tiorilate li ĝuis ian popolan
            aprobon. Okazis ke tiam en Hispanio ekzistis, ekde la
            katastrofa jaro 1898, ia kvazaŭ mesia espero pri la apero
            de  iu  reganto  kiun  oni  nomis  «Cirujano  de  Hierro»

            (Fera Kirurgo) kiu metus finon al la dekadenco kaj la
            koruptado de la lando. Nu, Primo-de-Rivera prezentiĝis
            kiel  tiu  personulo  kaj  multaj  hispanoj  kredis  lin.  La

            manifesto kiun li publikigis la 12-an de septembro estis
            pamfleto  kontraŭ  la  nepotismo  kaj  la  korupto  de  la

                                                              75
   70   71   72   73   74   75   76   77   78   79   80