Page 85 - heleco
P. 85

premadis la registrar-prezidenton Alejandro Lerroux kaj la
            ŝtat-estron Niceto Alcalá Zamora por ke oni inkludu plurajn
            membrojn  de  la  CEDA  men  en  la  registaron,  kaj  fine  li
            atingis ian sukceson tiorilate. La maniero laŭ kiu la dekstr-

            aro pligrandigis sian politikan potencon tre similis al la
            procezo  de  potenciĝo  de  la  faŝistaj  fortoj  en  Italio  kaj
            Germanio. Tial, la socialistoj kaj ceteraj fortoj de mal-
            dekstraro  ektimegis  ke  en  Hispanio  ripetiĝus  tia  historio

            kaj komencis serioze pripensi revolucian agadon por kapti
            la politikan potencon perforte.
            Tamen la revolucia movado kiu konkretiĝis ekde la 5-a de
            oktobro  de  1934  tute  ne  estis  serioza  afero  escepte  en
            Asturio, kaj malpligrade ankaŭ en Katalunio. En ĉi lasta
            regiono la burĝa regantaro de la aŭtonomeca aŭtoritato, sub-

            gvide de Lluís Company, entreprenis ian ofensivon kontraŭ
            la centra ŝtato de la lando kadre de strategio por atingo
            de pliaj politikaj funkcioj, sed rifuzis armi la laboristojn,
            do la movado neniam atingis la nivelon de sociala revolucio.

            En Asturio, male, La karbo-ministoj havis armilojn kaj
            dinamiton je sia dispono kaj la revolucio estis tre bone
            organizita. La Asturia Socialisma Respubliko estis proklam-
            ita en Ĥiĥono, kaj la kazernoj de la Civil-Gvardio, preĝejoj,
            urbodomoj,  ktp.  estas  atakitaj,  tiel  ke  preskaŭ  ĉio  en

            Asturio  estis  en  la  manoj  de  la  ministoj  post  tri  tagoj,
            inkluzive de la armilfabrikoj de Trubia kaj La Vega. Post
            dek tagoj, proksimume 30.000 laboristoj estis formantaj
            la Asturian Ruĝan Armeon. Sed la subpremo estis tre severa
            tie  kie  la  revoluciuloj  renkontis  reziston.  La  registaro

            konsideris la ribelon kiel veran enlandan militon, eĉ kiam
            ankoraŭ ne eksciis ke la ministoj komencis pripensi en
            Mieres la eblecon de marŝo sur Madrido. Dum la revolucio,
            la urbo de Oviedo estis plejparte detruita, interalie, la uni-
            versitataj  konstruaĵoj,  kies  biblioteko  konservadis  biblio-

            grafiajn fondusojn de eksterordinara valoro kiuj ne povus
            esti reakiritaj, aŭ la teatron Campoamor. Ankaŭ la Sankta
            Ĉambro en la Katedralo estis dinamitita, kie gravaj relikvoj
            portitaj al Oviedo, kiam ĝi estis kortego, ekde la Sudo

            de Hispanio. Inter la fortoj de maldekstraro kiuj inspiris
            la  revoluciulojn  elstaris  la  lidereco  de  la  socialista  de-
            putito Ramón González Peña.
            La  registaro  adoptis  serion  da  energiaj  dispozicioj.  La
            eneraloj Goded kaj Franco estas vokitaj gvidi la sufok-
            adon  de  la  ribelo  ekde  la  Ĉefa  Stabo  en  Madrido.  Ili

                                                              85
   80   81   82   83   84   85   86   87   88   89   90