Page 99 - heleco

Valdefuentes, apud Móstoles, rande de Madrido, de dek milionoj da kvadrataj metroj,
kontraŭ du milionoj kaj duono da pesetoj. En 1953, Franco jam estis investinta

preskaŭ ok milionojn da pesetoj en reformoj, maŝinaro kaj konstruaĵoj, kiuj igis la
bienon provizi al li egan profiton. La Franco-familio tre poste vendis trionon el
la posedaĵo kontraŭ dek milionoj da eŭroj.

Tiuj bienoj estas nur la pinto de kolosa glacimonto. Estis donacoj de multaj specoj,
de oraj medaljonoj ĝis luksaj aŭtoj, inkluzive de du Hispano Suiza, Chrysler,

Mercedes, Cadillac, Packard kaj Lincoln. Franco ricevis de Hitler kvar-rad-movilan
veturilon de Daimler-Benz taksitan, laŭ nunaj prezoj, je pli ol kvarcent-mil eŭroj.

En 1940, la Telefon-Kompanio komencis fari monatajn pagojn de dek mil pesetoj
al la Generalego, ekvivalenta al pli ol cent mil nuntempaj eŭroj. Franco ankaŭ
akiris pli ol sep milionojn kaj duonon da pesetoj el la vendo de kafo en la nigra

merkato; la sumo laŭ la nuna valoro estas malfacile kalkulebla, sed ĝi ne estus
malpli ol kvarcent milionoj da eŭroj. La diversaj posedaĵoj daŭre plivaloriĝis
kaj generis konsiderindan profiton post 1945. Krome, la amasigita kapitalo de
la diktatoro estis investita en akcioj.

La riĉiĝo de Franco kaj liaj partianoj estis certigita; ilia espero akiri iom da
avantaĝo kuŝis en la manoj de la faŝismaj potencoj de la t. n. Akso. Franco pretis
eniri en la mond-militon flanke de la Akso en la somero de 1940 kaj en pluraj

okazoj poste. Tamen, liaj ambicioj estis bremsitaj de du konsideroj: lia propra
supervivo kaj la limigita ekonomia kaj armea kapablo de Hispanio por milito.
Sed Franco devis pagi la ŝuldon, kiun li kontraktis kun Germanio dum la Civil-

milito, eksportante hispanajn nutraĵojn kaj mineralojn al la Reich. La malfortik-
eco de Hispanio por militi estis reliefigita de Ramón Serrano Suñer, la bofrato
de Franco kaj ministro pri Internaj Aferoj, en Berlino meze de septembro 1940.

Ribbentrop informis al li ke, page de la germanaj provizoj de armea materialo dum
la civil-milito, Hispanio devis liveri al Germanio krud- kaj aliajn materialojn.
Do, en 1941, ekzemple, la tuta hispana produktado de oliv-oleo estis ekspedita al
Germanio. La eksportado de valoraj krudaĵoj al Germanio, kvankam malpliiĝis

printempe de 1944, daŭris ĝis 1945. Dume, la pliintensiĝo de la malabundo en
Hispanio devigis Franco-n alproksimiĝi al la britoj kaj usonanoj. Li sendis tele-
gramon al Roosevelt dirante ke Hispanio restus neŭtrala se Usono sendus tritikon.

La diktatoro daŭre esprimis sian fervoron al la Akso, sed la ekonomia krizo en
Hispanio draste plimalboniĝis. Katastrofa rikolto igis ke Hispanio bezonis pli
da greno; pro la malsato, kiu estis suferante granda parto el la lando, Franco ne
havis alian elekton ol provi aĉeti manĝaĵojn el Usono kaj tio nepre signifis

prokrasti ajnan militdeklaron. Tio kion li povis fari favore al Hitler estis nur
permesi al germanaj petrolŝipoj ankri en la norda marbordo por provizi je
benzino la Kriegsmarine-destrojerojn. La germanoj insistis ke Hispanio pagu al

Germanio la ŝuldojn de la Civita milito, kiuj estis fiksitaj je 372 milionoj da
germanaj markoj. Dume, en la frankistaj vicoj estis kontraŭdiroj inter porgermanaj

99