Page 55 - heleco-99
P. 55

En  kunteksto  de  ekonomia  malkresko  kaj  financaj  skandaloj,

          Zapatero anoncis balot-procezon por la 20-an de novembro 2011,
          sed li decidis ne kandidatiĝi; la socialista kandidato estis Alfredo
          Pérez Rubalcaba. En la balot-kampanjo, Mariano Rajoy asertis ke
          la ekonomia situacio estis postulanta drastan ŝanĝon. La PSOE

          sensacie disfalis: Rubalcaba atingis nur 110 parlamentajn seĝojn,
          59  malpli  ol  en  2008.  La  PP  de  Rajoy  gajnis  186,  komforta
          absoluta plimulto. Sub premo de la Eŭropa Komisiono, la Eŭropa

          Centra Banko kaj la Internacia Mon-Fonduso, Rajoy daŭrigis kun
          la  severeca  politiko  jam  enkondukita  de  Zapatero.  Fakte,  la
          banka  krizo  plimalboniĝis  pro  neglekt-emo  de  la  Banko  de

          Hispanio  kaj  la  CNMV  (Nacia  Borso-Komisiono)  en  la
          ekzercado de necesa viglado. En julio de 2012, la Guberniestro
          de la Banko de Hispanio, Luis Linde, aperis antaŭ la Ekonomia

          Komitato  de  la  Parlamento  kaj  agnoskis  ke  la  kontrolo  estis
          nesufiĉa pro “ia speco de eŭforio kiu kondukis ne vidi, aŭ ne
          voli  vidi,  la  riskojn  kiuj  akumuliĝis”.  La  ekstera  ŝuldo  de
          Hispanio,  je  92  procentoj  de  MEP,  estis  ekvivalenta  al  tiu  de

          Portugalio, Irlando kaj Grekio. Linde postulis restrukturadon de
          la  banksistemo  tiel  ke  la  institucioj  “sen  sufiĉa  pulso”  por
          garantii sian estontecon devus kunfandiĝi aŭ esti likviditaj.

          Jen per la ĉi-supra raportado de ĉi tiu ĉapitro estas priskribita la
          politika marko de la regado de Zapatero. Nun decas ke ni vidu
          la  korupton  okazinta  ene  de  tiu  politika  kadro;  tiu  korupto,
          fakte, estas daŭrigo de la antaŭa, ĝistiama, korupto ĉar la sistemo,

          per si mem, generas kaj plutenas la kondiĉojn kiuj ebligas la
          koruptadon. Ni vidos ke la koruptuloj apartenis al plejparto el
          la politikaj fortoj de la lando.  Ni komencu per la t. n.  Kazo

          Zarrafaya: en 2005 la socialista urbestro de tiu urbo en Granado,
          Salvador Zamora Pardo, estis kondamnita al naŭ monatoj da mal-
          liberejo kaj monpuno de 2.160 eŭroj, kune kun tri urbaj konsili-

          anoj  -kondamnitaj  al  7  jaroj  da  malliberejo-,  pro  administra
          delikto, tial ke ili rajtigis la konstruon de  hotel-komplekso sur
          neurbanizebla kampara tereno. Lia posteulo, José Miguel Muñoz

          Ortigosa, ankaŭ socialisto, estis kondamnita al naŭ monatoj en
          malliberejo pro grava malobeo al aŭtoritato rifuzante ĉesigi la
          konstruadon.
          Atentindas ke la hispana juĝsistemo, pro la maniero laŭ kiu ĝi

          funkcias, ne kontribuas ĉesigi aŭ malpliigi la korupton. Pri tio klare
          atestas la kazo de de la urbo de la Golfo-sporto, pri kiu ni sekve
          raportos. Temis pri juĝproceso en la urbo Las Navas del Marqués


                                                             55
   50   51   52   53   54   55   56   57   58   59   60