Page 30 - argentinaj verketoj

dikita de la knabino ili trovis nur la kadavron de la
kuraga cariaí. Yaguareté, vundita, forkuris. Sanga

spuro permesis ĝin persekuti. La viroj sekvis la spu-

ron kaj ĉirkaŭpelis, atakis kaj mortigis ĝin. La saman

vesperon ili enterigis la kuraĝan cariaí-on envolv-

itan en la haŭton de yaguareté. La sekvantan tagon

la gvaraniaj vidis, ke sur la tombo elkreskis stranga

kaj bela floro, kiun neniam ili antaŭe vidis: ĝi estis
la mburucuya-o, kiun Tupá kreskigis sur la tombo de

la kuraĝa cariaí-o por memorigi al la gvarania popo-

lo pri la kuraĝa cariaí, kiu ne hezitis oferi sian vivon

por savi knabinon de la ungegoj do yaguareté.

Ŝi finis sian rakonton kaj fiksis sian karesan rigar-

don sur la mian. Sendube ŝi rimarkis en mi ian du-

ban geston, ĉar ŝi tuj aldonis:

- Tiu ĉi historio estas vera kaj la pruvo estas, ke tiu

ĉi floro ekkreskas nur ĉe la Paranaj bordoj, kiel

multfoje diris al mi mia instruistino.

Por trankviligi ŝin mi diris, ke mi kredas ŝin, sed mi

opinias, ke ŝi ne konas la daŭrigon de la legendo.

Dubeme ŝi rigardis min, ĉar ŝi neniam aŭdis pri tiu

daŭrigo. Mi vidis ŝin pretan min aŭskulti kaj miavice
mi komencis mian rakonton:

Multaj, multegaj jaroj post la apero de ĉi tiu floro

sur la tombo de la kuraĝa cariaí, venis al ĉi tiu lando

la blankuloj kaj kun ili la misiistoj, kiuj vidis en ĉi

tiu floro, tion, kion ne vidis la gvaranioj. Alproksim-

iĝu kaj mi montros ĝin al vi.

Ŝi alproksimiĝis kaj scivoleme rigardis tion, kion mi

montris sur la floro.
30
- Rigardu tio ĉi estas najloj kaj

tio ĉi estas kruco kaj laste oni