Page 33 - argentinaj verketoj

blanka, ruĝa tuko nodita ĉirkaŭ la kolo kaj triangule
falanta sur la dorso, pufa pantalono samkolora kiel

la bluzo, larĝa ledzono ornamita per sennombraj arĝ-

entaj moneroj, altaj botoj preskaŭ malaperintaj sub

la pantalona vasteco. Ne mankis la gaŭĉa ponardego

al la zono, alfiksita ĉe la dorso kaj pistolo ĉe la zono.

Dum mia aventurema vivo mi multfoje devis fronti

malamikon kun armilo ĉemane kaj pro tio mi al-
kutimiĝis, kiam mi la unuan fojon vidas nekonatan

personon, konsideri lin, kiel eblan malamikon. Tia-

maniere mi konsideris la nekonatulon, kiu alvenis al

mi rajdanta sur bela ĉevalo kaj mi rimarkis ion, kio

indikis al mi, ke ĉi tiu ulo estas treege danĝera kaj,

ke mi devas gardi min kontraŭ li: li kunportis la po-

nardegon tiamaniere, ke li povas ekpreni ĝin per la

maldekstra mano, kio indikas, ke li estas maldekstr-

ulo; por mi la maldekstruloj estas la plej danĝeraj

malamikoj. Ankaŭ mi rimarkis, ke ĉezone li kun-

portis la pistolon je la maldekstra flanko, t. e., li po-

vas ekpreni ĝin per la dekstra mano, kio igas lin tre-

ege danĝeran, ĉar li kapablas uzi la armilojn per am-

baŭ manoj.
La impreso, kiun kaŭzis al mi mia vizitanto, memor-

igis min pri travivaĵo, kiun mi spertis du jarojn an-

taŭe en ĝangalo de El Chaco. Mi ĉasadis kune kun

gvarania amiko, bona gvidisto kaj kiu tre bone konas

la ĝangalon. La makiso estis tiel densa, ke ni pres-

kaŭ ne povis marŝi. Subite mia amiko permane indi-

kis al mi, ke mi silentu. Poste li montris al mi ion sur

ion sur la grundo antaŭ li. Mi
33
rigardis kaj vidis ion, kio al mi

ŝajnis piedspuro, sed mi ne povis